Ystad

11 mei Omdat het een ideale dag is om naar Zweden te varen staan we vroeg op. We durven het haast niet te geloven. De zee is zo glad als een spiegel. Ze deinde heel zachtjes, zonder te rimpelen. Een nachtmerrie voor zeilers, maar ideaal voor ons. We besluiten dan maar ook direct naar Ystad te varen, op zo’n 100 kilometer van Mön. Met een snelheid van 13 kilometer is dat circa 8 uur. Möns Klint vervaagt en zakt langzaam achter ons in zee. Na een kleine twee uur varen is het eiland waar we vertrokken verdwenen in de nevel. Om ons heen is het niets. Hoog uit een enkel schip dat in de buurt komt of een werkeiland op zee. Tijd en ruimte vervaagt. Alleen het zoemen van de motor en de streep in het water die we achter laten. Via de AIS houden we wel de scheepvaart in de gaten die in de buurt komt. Maar die zie je pas op ongeveer een kilometer afstand. We zien de driehoekjes op het scherm van de plotter langzaam voort kruipen. Alleen als een vrachtschip of Ferry onze koers kruist verschijnt er een lichtgevende pijl op het scherm als waarschuwing. Na 6 uur komt er weer land in zicht. Ria heeft even het roer omdat ik een dutje doe. Nog even later doemen de eerste gebouwen van Ystad als schimmen in de nevel op. Na nog een uurtje  blijken het de silo’s van de fabriek op een schiereiland voor de stad te zijn. Langzaam begin de stad zich af te tekenen.

Het is altijd weer gek hoe de schaal van het land en de haven waar je naartoe vaart traag verandert. Eerst nauwelijks. Dan kruipt de tijd voort. Een uur gaat zo maar voorbij. Daarna iets sneller. Kan je nog rustig een kopje thee zetten. Langzaam tekenen zich gebouwen en een pier af. En voor je het weet moet je je snelheid aanpassen om goed te kunnen manoeuvreren in de smallere havenmond.

Ystad is een kruispunt. Het wordt vanaf het water dan ook gedomineerd door de ferry’s naar Świnoujście in Polen, Rostock in het voormalige Oost Duitsland en het eiland Bornholm van Denemarken. Daarbovenuit torent nog de veevoederfabriek die tot ver in zee steekt. Direct achter de haven ligt het station. En achter het spoor bevindt zich dan een aller vriendelijkste stad met Zweeds gekleurde huizen. Sommige straatjes zijn nog vanuit de tijd toen Ystad nog een dorp was. En o ja, ze zijn hier gek op oude auto’s. Ze rijden op Hemelvaartsdag in een luid toeterende, zich langzaam voortkruipende stoet langs de boulevard, tot het donker wordt. Vandaar de Chevrolet Bel Air op de voorgrond.

BewarenBewaren

Auteur: Aad en Ria Trompert

We wonen en werken vanaf juli 2017 op de Tiberius. Ieder jaar, vanaf april t/m oktober varen we over de oostzee, de kanalen en rivieren van Europa. De verhalen daarover zijn in dit blog te lezen. Toon alle berichten van Aad en Ria Trompert