Ankerproblemen

We zijn op weg naar Stockholm. Liggen nu bij de sluis van Södertälje. Afgelopen dagen waren we in prachtig Trosa. Dit keer geen foto’s. Die staan voldoende in mijn vorige boekje. We blijven drie dagen omdat de wind is aangetrokken en doen uitgebreid boodschappen in het stadje. Wanneer we zondag aankomen hebben we geen zin om bootschappen te doen en zijn ook helemaal door onze voorraden. Daarom eten we bij Fina Fisken. Ik geniet van de oesters. Een van de voorgerechten is iets met haring met een soort bruinen suiker er op. Vreemde combinaties houden die Zweden er op na. Ria eet een garnalensalade. Ze vindt het niet bijzonder en vergeet ook nog haar pillen tegen voor haar lactose-intollerantie. Dat moet ze ‘s nachts bekopen.Ik wilde vanuit het stille Harstena niet naar de stad Oxelersund. Het haventje, daar vlakbij in de scheren leek me leuker, maar bleek echter niet voor Tiberius geschikt. Dus besloten we aan een nabijgelegen rots vast te maken. Zoals de Zweden dat doen. We hebben daar toch een hekanker voor. Nou, dat was een drama. Eerst lukte het zelfs met behulp van de buurman niet. Het anker pakte niet. De tweede keer lukte wel. Ria heeft met moeite drie lange lijnen aan de dichts bijzijnde bomen vast gemaakt. We lagen echter te dicht tegen de rots. Te bonken. Dus na een half uurtje besluiten we toch maar weer te vertrekken. De buurman helpt ons ook weer los te komen en Ria zou het anker even optrekken. Vliegt de hele ketting met een geratel van het lier af. Zo weer de diepte in. Was ook niet zo gek want het de ankerketting wilde niet in het ankerhuis lopen. Die bleek gek genoeg al gauw vol. De ketting verspreide zicht niet goed in de bak maar bleef op een drol liggen. Toen heeft Ria de boot weer boven het anker achter uit gemanoeuvreerd. Ik heb met veel kunst en vliegwerk, met een schroevendraaier en een tang de loodzware ketting weer op de ankerlier gekregen. Uit armoe hebben we de halve ketting op het zwemplateau laten liggen. Het anker, dat tegen de onderkant van de boot botste laten zitten. We besluiten richting Trosa te varen. Alhoewel we er al 6 vaaruren op hebben zitten. Met extra pillen lukt me dat. Als dank bereikten we na een uurtje een oude bekende stek. Het steigertje van een restaurant midden in een van de smalle Sunds van de scheren waar we ook met de ONJ hebben gelegen. We herkende de plek direct van de vorige keer. Het restaurant was er echter niet meer. Maar er was ook geen bewoner te bekennen. Dus hebben we de nacht aan deze prachtige plek doorgebracht. Zowel de avond als de volgende ochtend vroeg was het licht betoverend. Die ochtend heb ik in alle rust de ketting met een lange schroevendraaier weer in de bak geprutst en het anker gedraaid zodat het op zijn plek viel.

Auteur: Aad en Ria Trompert

We wonen en werken vanaf juli 2017 op de Tiberius. Ieder jaar, vanaf april t/m oktober varen we over de oostzee, de kanalen en rivieren van Europa. De verhalen daarover zijn in dit blog te lezen. Toon alle berichten van Aad en Ria Trompert