Münster, Rijn en Nederrijn

Münster

Vanaf het Mittellandkanaal is het niet ver naar Münster. We dachten er zondag 18 augustus vanuit Steinbeck in een paar uurtjes te zijn. Niets was minder waar. Zodra we het Dortmund-Eemskanaal op voeren, zaten we achter twee langzame binnenvaarschippers. Dus moesten we met krap 9 kilometer per uur tevreden zijn. Ik heb halverwege Tiberius nog even de sporen gegeven om een van de langzaamste schippers voorbij te gaan. Maar bij sluis Münster moesten we alletwee de schepen weer voor laten gaan en anderhalfuur wachten tot de sluismeester zo goed was het licht voor ons op groen te zetten, nadat hij een uur eerder al verlekkerend de sluisdeur voor ons had open gezet. Omdat Geer en Aniet dinsdag aan boord komen gebruiken we maandag om schoon schip te maken en boodschappen te doen. Ze zijn de volgende dag op tijd voor de lunch en we praten tijdens een broodje en koffie bij, waarna we de stad verkennen en aan het eind van de dag in Das Altes Gasthaus een lekkere Duitse stoofpot eten.

Van Münster naar de Rijn

Op woensdagochtend maken we vroeg los en varen in een paar uurtjes naar het Wesel-Dattelnkanaal. Onderweg wisselt Geer Aad af, kan Aad lekker op het voordek navelstaren en een filmpje maken van het voorbij trekkende landschap en de verrichtingen aan boord. Halverwege onze route naar Datteln zoeken we onderweg een plekje voor de lunch en twee uur later meren we om 15.30 uur af in Datteln. De volgende dag doen we een stuk van het Wesel-Dattelnkanaal. In dit kanaal hebben we zes sluizen en zakken totaal ruim 40 meter. Voor Aniet en Geer een hele belevenis om zo de wanden naast je steeds hoger te zien worden. Ze zijn samen de hulpmatrozen voor Ria. Kunnen ze zo mooi de stootwillen in de gaten houden in de sluizen met stalen damwanden. Direct na sluis Dorsten, meren we af aan de kade. Liggen vlak naast de warme bakker, waar de volgende ochtend frische Brötchen voor het ontbijt worden gehaald. We bekijken het plaatsje en laten ons op een terrasje zakken voor een Weizen-bier. De volgende dag nog twee sluizen te gaan en daarna zijn we zomaar op de Rijn. Dat is wel andere koek: heel veel vrachtverkeer. We meren aan in de jachthaven van Wesel, daar hebben we elf jaar geleden ook met onze ONJ gelegen. Ik herinner me dat het enige geluid wat we hoorden dat van de zweefvliegtuigen was die vlak boven je hoofd zoemden. Nu is er wel het een en ander veranderd, nu volgen de gyrocopter en sportvliegtuigen met veel kabaal vlak over ons hoofd. Niemand keek er van op, in de jachthaven was men er blijkbaar wel aan gewend. Zaterdagochtend vroeg nemen Geer en Aniet de taxi naar station Wesel om met de trein terug naar de auto in Münster te gaan. Van daaruit vervolgen zij hun vakantie. We kijken terug op super-leuke dagen, met een fijn stel! Nu weer samen op pad. De eerstvolgende stop is Arnhem. Weer in Nederland! Verrassend om weer Nederlands te spreken na meer dan drie maanden. Ook weer fijn!

En als we moeten kiezen tussen de machtige Rijn in Duitsland of de lieflijke Nederrijn in Nederland dan weten we het wel. Op de echte Rijn moet je voortdurend opletten, waar je bent t.o.v. de andere scheepvaart die soms met 10 tegelijk je tegemoet stomen. Waar onder de machtige Hercules duwmachines die 6 bakken van totaal 300 meter voortstuwen, een venijnige branding van 1,5 meter achter zich latend. Of de verstilde Nederrijn op zondagmorgen, als er nog geen speedbootjes of waterscooters langs komen scheuren. Dan kun je van het puur Nederlandse landschap genieten, en met een rustig gangetje op het voordek verder varen. Fototoestel en Pilot bij de hand, alles los laten. Een plaatje schieten alsof je Potter zelf bent.