Ria bij een van de oudste bomen in het “Singelpark” rond de stad
Eindelijk komt het zonnetje door en worden de temperaturen wat hoger. Voorjaar! 20 Mei, de dag voor Hemelvaart hebben we Haarlem verlaten met het idee in Lisse aan te leggen en dan van daaruit richting Leiden te varen. In Lisse was geen plaats omdat er nog geen vaste liggers waren vertrokken. Dan maar in 1 keer door naar Leiden. En dat kan ook eigenlijk makkelijk, de afstanden zijn in Nederland niet te vergelijken met de afstanden die we anders afleggen wanneer we richting Scandinavië varen. De havenmeester van Leiden zou voor ons een kopsteiger vrij houden. En ja hoor, toen we aankwamen stond er een oranje pion en konden we zo aanmeren. Er is wel het een en ander veranderd hier. Toen we op de Zijl aankwamen werden we door de marifoon vriendelijk te woord gestaan en gingen alle bruggen soepeltjes voor ons open. We voelden ons echt welkom, dat was een aantal jaren geleden wel anders. Toen was er helemaal geen havenmeester en waren er niet zulke vriendelijke brugwachters.
Wat een feestje om hier in de Oude Rijn te liggen. Zeker voor mij, ik ben hier immers geboren en opgegroeid. Ik kan hiervandaan het koperen dak van de voormalige VenD zien, net als uit mijn slaapkamer toen ik klein was. Een stad boordevol herinneringen. Mooi opgeknapt trouwens, prachtige grachtjes met waterlelies, zwanen in de Oude Rijn. Veel groene beplanting overal. Een prachtig aangelegd Singelpark langs de vestingwal rond de hele binnenstad.
Ria voor de poort van haar voormalige school aan de Hooglandse Kerkgracht
Gedicht Ria, 20 juli 2008
Fijn ook om in de buurt te liggen van (bijna) alle familie. Eerst zagen we Willem en Syl hier op de boot. Jammer dat Syl de dag daarna ongelukkig van haar fiets afstapte en is gevallen. Enkel gebroken, alles stuk wat er maar stuk kan zijn. Eerst gezet en daarna geopereerd. Pennen en platen, drie weken er niet op staan en daarna voorzichtig weer belasten. Poeh, heftig hoor.
Hooglandse Kerk / Hooglandse Kerkgracht
Gisteren hebben we twee van Aad’s broers en een van zijn zusjes aan boord gehad. Leuk met elkaar geborreld en een pizza gegeten. Hier blijven we nog even. Dan kunnen we even bij Syl langs en misschien nog meer mensen ontmoeten. En handige plek ook voor allerlei afspraken die nog in de agenda staan.
Dit jaar geen tochtje naar Parijs, zoals we van plan waren. We blijven voor de zekerheid in Nederland. Volgens veel mensen is dit ook geweldig, voor ons wel een beetje een teleurstelling. Ivm de gezondheid van Aad gooien we alle plannen overboord. Gewoon een beetje rustig aan en in de buurt van medische hulp als dat nodig is.
Later dan anders vertrokken we uit Amersfoort; we hadden nog het een en ander te doen. 9 april was een geweldig leuke Trompert-familiedag bij Thijs en Marisja in de hal. Én we hoeven ons nu ook niet zo te haasten.
Wanneer we wel naar Parijs waren gegaan, waren we natuurlijk allang weggeweest. De waterstanden op de Franse vaarwegen zijn voor je het weet te laag; hoe dichterbij het zomerseizoen, hoe minder water in rivieren zoals de Maas. Soms worden de sluizen in de kanalen dan ook niet meer geschut. Moet je maar zien hoe je weer in Nederland terugkomt. Maar, niets van dat alles is nu ons probleem.
Langzaam vertrokken we op donderdag de 13e april. Eerst lunchte ik nog met Alide bij het Broodatelier in Amersfoort. En om drie uur konden de trossen los, bij de Koppelbrug uitgezwaaid door Thijs en Marisja. Ze moesten, en wij dus ook, nog wel een poosje wachten totdat de brugwachter kwam.
Maar, we vertrokken nu toch echt! Heerlijk om weer in de buitenlucht te zijn, de Eem en de Arkemheenpolder aan onze voeten. Wat een schoonheid. Vlakbij het Raboes hebben we de Tiberius op een bekend plekje aangemeerd.
Typische woongebouwen langs het Gooimeer
Vrijdag was het eerste doel Weesp. Dit oude stadje heeft mooie plekken in de kom. Dichtbij alle winkels, daar kun je goed vertoeven.
Ach schat, zei de havenmeester. Je kunt hier gewoon lekker blijven hoor, ik zeg het wel als ik jullie zat wordt. Van te voren konden we niet weten dat we het nog druk zouden krijgen in Weesp.
We liggen in Weesp tegenover de kerk die als brouwerij van Wispe-bier is omgebouwd
Eerst kwamen Willem en Syl lunchen, maandag kwam Carel eten, dinsdag kwam Anne aan boord om samen met mij te tekenen. Woensdag dronken we een wijntje aan boord bij de Basta. Dat heb je wanneer je in Nederland blijft, kom je gewoon je familie, vrienden en winterburen tegen. Ook wel leuk! Aad zit graag beneden en werkt aan zijn filmpje over de Stadsring en over het project Sam. Een toren van 16 verdiepingen tegen het historische centrum aan, hoe kan de gemeenteraad daar nou toestemming voor hebben gegeven. Daar moet je toch wel een beetje tegengas geven.
Zondag de 23e zijn we al weer terug in Amersfoort, dit keer met de trein. In het Rietveldpaviloen is de opening van een fototentoonstelling en van Aad hangt daar een enorme collage met een plein-gezicht. De Hof van Amersfoort, op doeken van totaal 12 x 3 meter! Mooi geworden!
Het is gezellig druk bij de opening van de tentoonstelling in het Rietveldpaviljoen
Via de oude Zeesluis in Muiden varen we richting het IJ. We passeren de Oranjesluizen en op naar de Sixhaven in Amsterdam-noord. Van daaruit kun je direct het pontje naar de overkant, naar de stad nemen. Een mooie nieuwe haven, ook met grote boxen. Jammer van die 6 ampère stroomvoorziening; daar kan Tiberius echt niet mee uit de voeten. Wegwezen dan maar, even een stukje terugvaren en uiteindelijk is Durgerdam een veel leuker haventje. wat hebben we daar een mooi uitzicht over het IJ en de eilanden van Amsterdam. Wat is het toch een lief haventje, mooi bij dat dorpje dat eigenlijk een dijk, of dam is. Een klein kerkje en waar vroeger de oude bruine kroeg was, is plotseling een chefkok aan het werk. Smullen!
Vanaf onze ligplaats in Durgerdam varen we steeds met een pontje naar de dijk. “s Avonds hebben we een feeëriek uitzicht op het IJ-meer en op de lichtjes van IJ-eiland aan de overzijde.
Het is daar een stiltegebied, het waterland strekt zich ver naar het noorden uit. Een waar walhalla hier voor de futen. Er zijn er ontzettend veel, je vraagt je af hoe een fuut nu onderscheid maakt. Voor ons mensen zien ze er immers allemaal hetzelfde uit. Met wie ga je nu een nest maken en nakomelingen?
Prachtig om te zien hoe ze baltsen. De pluisjes op hun kop worden ware pauwachtige verentooien. Ze duiken onder en komen tegelijkertijd boven, met iets van de bodem opgeraapt in hun snavels. Alsof ze elkaar een schat willen geven. De buiken tegen elkaar springen ze bijna uit het water omhoog en dan die kammen!
Een fuut op het nest, uit met balsen!
Het is inmiddels 2 mei en we zetten koers richting Haarlem. Weer even in de stad die ons zo bekoort. We hopen maar dat ‘ons’ plekje vrij is. Vlak voor de Gravenstenerbrug is een steiger met maar een paar plekjes. En dat plekje aan het eind is het mooist, want van daaruit heb je een uitzicht over die oude, witte puntbrug en je kijkt tegelijkertijd naar het Teylers museum.
Helaas, vol is vol. En we moeten uitwijken naar een plek aan de kade verderop. Na een paar dagen en een paar keer verhuizen liggen we waar we willen.
We blijven ons ook zelfs cultureel vermaken. Gaan naar een concert in Tivoli met Gert en Alide, bezoeken een fantastisch concert van Amsterdam Sinfonietta , ook in Tivoli. Gaan hier in Haarlem naar de boekpresentatie van Charlotte Bogaert, die een mooi project heeft afgerond. De oude ambachtsschool ‘De Meester’ heeft een tijdlang leeggestaan en is nu verbouwd tot appartementen. Zij heeft het hele proces gefotografeerd en natuurlijk heeft Anton Spruit haar geholpen met de tekst en lay-out. Vandaag, zaterdag de 13e mei hebben we ook het schoolgebouw bezocht.
Hier in Haarlem zagen we Geer en Aniet en donderdag aten we bij Thom en Elly. Wat een maaltijd maakte zij zeg, echt haute cuisine! Heerlijk en wat gezellig!
Als we het Spaarne opvaren zien we de molen De Adriaan, en de torens van de St. Bavokerk en de Bakenesserkerk in een oogopslag.
Tiberius 