Tiberius

3 mei 2024

We zijn alweer een heel eind opgeschoten. Liggen nu op een mooi plekje in de jachthaven van Hannover. Het enige nadeel is dat grote schepen hier met volle vaart langs denderen en de lijnen doen kraken. Maar dat hoort er bij op een schip. Je bent zelden alleen op het water. In tegenstelling tot het plekje op de foto waar we lagen nadat we uit Oldenburg waren vertrokken. Een prachtige avond op de Hunte bij Elsfleth waar we overnachtten voordat we de Weser op draaiden.

Het eerste stuk op de Wezer naar Bremen was goed te doen. We voeren daar nog op getijdenwater en gingen ’s middags met het opkomende water mee. Na Bremen was de Weser weerbarstig. We moesten tegen de stroom opboksen. Resultaat was dat de kilometerteller soms maar weinig vooruit kroop. Dan gaf de teller krap 8 km/uur aan terwijl we toch met een gangetje van 12 km door het water ploegden. Gelukkig viel het verderop mee met een tegenstroom van gemiddeld 3 km/uur. Dan is het heerlijk om op het Mittellandkanaal te varen en lekker met de andere schepen mee te kunnen komen. Daarom konden we vandaag de afstand van 62 km tussen Minden en Hannover makkelijk overbruggen.

Het bezoek aan Bremen was ditmaal kort maar een lust voor het oog. In de middag brak de zon door en konden we na het bezoek aan de ‘Kunsthalle’ en een lunch in het Speiselokal Canova, onder het museum, genieten van de overvloedig gedetailleerde architectuur van het Bremer Rathaus. En natuurlijk van de Bremer Stadsmuzikanten.

In het museum troffen we een werk van Tobias Radziwill aan, dat hij in 1950 al had gemaakt. Hij schilderde een collage van de haven van Bremen met schip, kraan en wagon zoals ik met m’n foto’s nu af en toe doe. Niets geks onder de zon dus. Iets verderop vonden we een werk van Ben Vautier die middels een inloopinstallatie laat zien wat de mens allemaal koopt. Het grote aantal verschillende objecten en slogans weerspiegelt de onverzadigbaarheid van onze consumptiemaatschappij. De bizarre kunstbazaar zet je aan om na te denken over wat kunst eigenlijk is en of er iets is dat je niet kunt kopen.

We stopten onderweg bij Nienburg waar ooit een graaf woonde en in Stolzenau waar de graaf van Hoya in de 16e eeuw een burcht bouwde. Verder veel ontluikende meidoorn langs de lommerrijke Wezer.

Na Stolzenau dachten we vrolijk door te gaan naar Minden. Maar daarbij hielden we geen rekening met de dag van de arbeid, 1 mei. Alle zondagen draaien de sluizen behalve op 1 mei. Dus hebben we van de nood een deugd gemaakt en zijn naar het nabij gelegen dorp Schüsselburg gelopen waar we een oploopje van brandweerlieden rond een versnaperingenwagentje aantroffen. Reuze gezellig en goeie worst en chili concarne.

Aan het eind van de Wezer bij de kruising met het Mittellandkanaal kom je bij de Schachtschleuse en ga je 13 meter omhoog. Naast de nieuwe sluis ligt nog de oude prachtige sluis en ook het aquaduct waarmee het Mittellandkanaal over de Wezer gaat is monumentaal. De Duitsers hebben van het Mittellandkanaal sowieso een echt prestige-werk gemaakt.

23 april 2024

Het is al weer ruim twee weken geleden dat we jullie schreven. Toen lagen we nog voor onderhoud in Hoorn. Inmiddels zijn we bij rustig weer het IJsselmeer over gestoken en via het mooie en weidse Friesland en het noordelijke Groningen de Eems op gevaren om vervolgens, na een korte tussenstop in het pittoreske Weener aan de Eems, via het lange en smalle Küstenkanaal in Oldenburg te komen. In Friesland hebben we een nachtje in Sneek geslapen en mochten we gezellig meelunchen met Rob en Nienke.

Aan het eind van het Eemskanaal moet je rechts af de Eems op

Ook zijn we meerdere dagen in Groningen blijven hangen. Dat is geen straf. We genieten altijd van deze mooie noordelijkste stad van het land. Vanuit Groningen zijn we met de trein nog even snel naar Amersfoort teruggereisd om Thijs z’n verjaardag te vieren en hebben we een bezoek aan Meta en Arnold met familie in Groningen gebracht. Ook zijn we met een Greenwheels naar Sleen gereden om daar het prachtige nieuwe huis van Ton en Ine te bekijken. Daar heeft Ine ons op een eenvoudige spaghetti getrakteerd. Beetje kamperen want nog niet alle meubels zijn er. Maar wel zo gezellig. En leuk huis!

Enkele onderdelen van het stadsgezicht van Groningen

Omdat het mooi zonnig weer was heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om de stad meerdere dagen te doorkruisen. Daarbij heb ik op verschillende tijdstippen van de dag foto’s van de bijzondere en minder bijzondere gebouwen van de stad gemaakt, om daarna in de afgelopen twee weken die foto’s samen te stellen tot een stadsgezicht. Een heel klusje. Vooral dit stadsgezicht van Groningen. Het is toch een grotere stad dan ik in m’n hoofd had.

Stadsgezicht Groningen.

Ik had de intentie veel meer moderne gebouwen in het stadsgezicht op te nemen, waaronder het Groninger Museum. Die hebben het echter niet gered omdat het stadsgezicht al helemaal vol liep door de veelheid aan beelden die ik op mijn zwerftocht door de stad verzamelde. Bovendien vind ik het Groninger museum een kitscherig Fremdkörper in de stad, waardoor het detoneert met alle oudere gebouwen met een klassieke architectuur. Samen met Arnold heb ik ook nog een paar hoge gebouwen rond de stad gefotografeerd, waaronder het gebouw van de Gasunie, maar ook die hebben het ook niet gehaald. Wellicht dat ik die nog in een andere versie verwerk. Wel heb ik het Forum in het stadsgezicht opgenomen. Het toch wel grote gebouw gedraagt zich opvallend rustig door haar kleur en terugvallende gevels. En natuurlijk ook de leuke winkel Hartendief van onze nicht Liesbeth. Ze runt een prachtige winkel in kinderkleding in de Oosterstraat, vlak bij het Forum. Een bezoek waard!

Bomen langs de Eems en licht op het Küstenkanaal

Onderweg op de Eems genieten we van het frisse ontluikende groen, vooral aan de bomen en van het vroege ochtendlicht op het water van het Küstenkanaal. We hebben vaker het Küstenkanaal gevaren. Al in 2005 met onze ONJ 10.20 Post 3, op weg naar Denemarken. Dit keer genieten we meer want het is heel rustig op het kanaal, varen heel rustig met een gangetje van maar 10 km/uur, nemen de tijd.

Vandaag naar het Horst Jansen-Museum in Oldenburg geweest. Het was allemaal een beetje rommelig omdat ook het nieuwe Stadt-Museum aan het Horst Jansen-Museum wordt vastgebouwd. Is een prachtig project maar we zitten nu even op de blaren. Pas eind 2025/begin 2026 is het af. Dus even wachten voordat je er heen gaat. Wel was er een overzichtstentoonstelling van Horst Jansen zelf. Hij maakte vooral grafische kunst. En alle druktechnieken werden uitgelegd. Ik genoot vooral van de portretten en spotprenten van deze veelzijdige kunstenaar.

Morgen varen we de Hunte af tot Elsfleth aan de Weser en gaan daar rechts af de Weser op naar Bremen. Nog even spannend want een Nederlandse schipper heeft daar de spoorbrug aangevaren en die wordt deze tijd hersteld. Ria heeft veel contact met de verkeerscentrale Bremen dus het zal wel goed komen.

6 april 2024

We liggen aan de Oude Doelenkade in de Binnenhaven van Hoorn

Al weer zowat twee weken geleden zijn we van onze winterligplaats in Amersfoort naar Hoorn vertrokken. Met een tussenstop in Almere Haven. Een ongebruikelijke plek voor ons om te stoppen. Dat komt omdat we hadden afgesproken met Anneke en Gerard Jan die we vanuit Hoorn, als collega van mij bij Bureau Zandvoort, kenden. We hadden een heel leven te bespreken. Want sinds mijn vertrek bij bureau Zandvoort, nu 38 jaar geleden, hebben we elkaar niet echt meer gesproken. En nu liggen we dus in Hoorn op de plek waar dat contact ooit begon. Net om de hoek, want Bureau Zandvoort zat op de Korenmarkt.

We verlaten Amersfoort en liggen een nacht in Almere Haven

Een grote groep sternen vliegt op als we op de Eem richting het Randmeer varen

Het is weer heerlijk om los te zijn. Even geen geregeld leven meer. Elke week naar de fotoclub, gitaarles, Chi-Gong, de sportschool. Allemaal op zich hele leuke en zinvolle bezigheden. En ook broodnodig voor het onderhouden van sociale contacten. Maar ook heerlijk om dat allemaal even niet te hebben en elke dag te laten komen zoals die is en je laten verrassen. En natuurlijk het vooruitzicht van een leuke reis langs de Duitse Hanzesteden aan de Oostzee en vervolgens het verkennen van Berlijn inclusief de uitgestrekte merengebieden rond de stad. We trekken er het hele verdere voorjaar en de zomer voor uit. Hopen ergens in oktober of begin november weer terug in Amersfoort te zijn.

De sluis naar de haven van Hoorn en de Grote Oost

Hier in Hoorn is het ook een beetje thuis komen. We hebben er immers niet alleen gewoond, 35 jaar geleden, maar ook al drie keer overwinterd voordat we voor Amersfoort als winterligplaats kozen. We zijn al op bezoek bij vrienden geweest en hebben de stad verkend.

Maandag varen we naar Nikos waar nog wat kleine dingen aan de boot worden gedaan en daarna steken we bij gunstig weer het IJsselmeer over naar Stavoren om vervolgens naar Groningen te gaan. Daar zullen we een aantal dagen blijven om enkele bezoekjes af te leggen.

19 oktober 2023

We hebben een gek zomerseizoen achter de rug. Dat hing van medische afspraken en veel, heel veel wachten aan elkaar. Dat hoort bij elkaar zijn we achter gekomen. Tussendoor hebben we voorzichtig wat binnen Nederland gevaren. Van Amersfoort naar Delft en weer terug. Gelukkig konden we, in augustus, toen het medische stof een beetje was neergedaald, nog een rondje IJssel varen. Daarna ging Tiberius 6 weken op de kant voor een fikse schilderbeurt.

Tiberius in de spuit-cabine bij Thalassa in Hoorn

Als je zes weken van de boot af ben en logeert op verschillende adressen dan lijkt het, als je weer terug komt op de boot, of je weer met een nieuw leven begint. Alles is weer nieuw en toch vertrouwd. We sliepen de eerste nacht als ossen. Een klokje rond. Toch hebben we prima in het huis van Ton en Ine in Coevorden en in het huis van Marisja haar ouders in Amersfoort gelogeerd. Maar wat hebben we Tiberius gemist.

De grijze lak van Tiberius werd de afgelopen jaren steeds dunner en doorzichtiger. Dus het was nodig dat er nieuwe lagen lak op kwamen. Dat is in Hoorn gebeurd. Dinsdag ging Tiberius na 6 weken weer in het water. En na een nachtje Hoorn is de wind gunstig om de oversteek over het Markermeer te wagen en via het Randmeer door te steken naar de Eem.

Hoorn, het Paard van Marken en een regenboog aan de Eem

Na een nachtje aan de Eem, vlak bij het Raboes varen we straks, wanneer de wind een beetje is gaan liggen door naar onze mede- overwinteraars in de Eemhaven. Gezellig! Daar blijven we tot het voorjaar.

Tiberius komt als nieuw uit de werkplaats

De eerste 4 weken van onze logeerpartij logeerde we in Coevorden terwijl Ton en Ine een deel van die tijd op vakantie waren. We hebben in Drenthe veel gefietst en gewandeld. Wel bijzonder om het Drentse landschap zo opnieuw te leren ontdekken.

We ontdekken het Drentse landschap opnieuw

Zowel in Drenthe als in Amersfoort bij Marisja haar ouders mochten we de auto gebruiken. Dat is een luxe die we lang gemist hebben. We nodigen in Amersfoort onder andere Ivo en Lisa uit voor een wandeling met de honden op de Hilversumse Hei.

Dit is voorlopig weer ons laatste blog. In het voorjaar, als we weer van wal steken komen we terug in de lucht. Fijne rustige winter!

26 augustus 2023,

We liggen in Enkhuizen, klaar voor de laatste etappe van ons rondje rivieren. Morgen varen we naar Hoorn om daar ’n weekje later op 4 september het water uit te gaan. Dan zijn we 6 weken niet op Tiberius omdat de opbouw geschilderd wordt. Hieronder een fotoverslag van de tweede helft van ons rondje rivieren. Vanaf Culemborg aan de de Lek tot aan Kampen aan de IJssel. Om daarna de route af te sluiten met een oversteek over het IJsselmeer.

Pontje over de Lek bij ’t Veerhuis

Steenfabriek bij Ravenswaaij aan de Lek

Wijk bij Duurstede aan de Nederrijn

Rhenen aan de Nederrijn

We blijven twee nachten in Doesburg, een prachtige verstilde plaats op de kruising van de Gelderse IJssel en de Oude IJssel.

Gelderse IJssel op weg naar Zutphen

De torens van Zutphen

In Deventer maak ik eindelijk eens foto’s van de Brink. De Brink is volgens de lezers van de NRC, het mooiste plein van Nederland. Ik heb het plein al weer 30 jaar geleden heringericht. De auto’s die daarvoor op het plein stonden zijn weg en de Wilhelmina-fontein die toen al jaren op de gemeentewerf stond te verstoffen is terug geplaatst. Ik heb het plein hol laten maken, vergelijkbaar met het Piazza del Campo in Siena. Hierdoor geeft het plein je een geborgen karakter. Spelende kinderen begrijpen dat direct.

Na een nachtje Hattem steken we het Ketelmeer over naar Urk.

Bij de oversteek over het IJsselmeer stuiten we onderweg op een gigantische groep aalscholvers die zich te goed doen aan de vis

Na de oversteek leggen we vast voor twee nachtjes in de Buitenhaven van Enkhuizen.

Ja, dat was wat Aad deed

popelen om weer te gaan varen

Hij haat verloren tijd

Een zomer van het lange wachten

Afhankelijk van anderen

Wachttijden en miscommunicatie

Ziekenhuizen staan er om bekend

Maar om het aan de lijve mee te maken

Dat is andere koek

Gelukkig is het tot een bevredigend resultaat gekomen

Aad’s hart is gerepareerd

Weer een tijdje een kwalitatief beter leven voor de boeg

Eindelijk weer op het water

Koers vooruit. Richting Muiden, als het maar een rondje is. 

Ria, 11 augustus 2023

Avondlicht op de Lek bij Culemborg

Het is hier vertrouwd in Culemborg. Hebben er tijdens een van de Corona-jaren zowat 3 weken gelegen, om te schuilen tegen de hitte. De middagzon wordt door de hoge bomen langs de Veerweg afgeschermd. Culemborg is een stil en compact stadje waar je op zondagavond, op weg naar een restaurant gerust een schot kan lossen, zonder iemand te raken. Nu blijven we maar twee nachten want we zijn een rondje rivieren aan het varen.

Het rondje start op de Eem vanuit Amersfoort. Een rivier die we heel goed kennen. Na een nachtje vlakbij het Raboes, aan het eind van de Eem, zetten we onze tocht over de Randmeren en het Markermeer verder voort om op de Vecht uit te komen. We overnachten op een rustig plekje langs de Vecht tussen Muiden en Weesp. Doordat de rivier praktisch alle van oorsprong gevormde meanders nog heeft raak je af en toe de oriëntatie kwijt. Bij Uitermeer vaar je recht op de noordelijk gelegen witte Zandhazenbrug over de A1 af die naar Almere gaat. Dan ben je toch al even op weg naar het zuiden, richting Utrecht. De Vecht houdt ons voortdurend voor de gek. Als we verder varen wordt de Vecht richting Loenen steeds voornamer. We stoppen daar voor twee nachten om meer van de schoonheid te genieten. Vinden, ondanks de vakantiedrukte, een plekje recht tegenover de Mijndense sluis waardoor je vanaf de Vecht naar de Loosdrechtse- plassen kunt. Ik loop een rondje door Loenen en maak foto’s van het oude dorp. Het lijkt er op of het al eeuwen zo is. Zelfs een oude Citroën Traction Avant voor de kerk werkt mee aan dat beeld.

Sfeerbeelden Loenen

Op zondagochtend kabbelen we via Nieuwersluis, Breukelen en Maarssen verder met een rustig vaartje verder de Vecht op. Na Maarssen steken we via de Vechtsluis door naar het Amsterdam-Rijnkanaal. Een smal gaatje waar het lastig manoeuvreren is. Ik meld mij op kanaal 61 bij de sector Maarssen op het kanaal om er zeker van te zijn dat we met gerust hart het kanaal op kunnen. Gelukkig is het zondag en is er weinig beroepsvaart. Als we onderweg zijn naar het Lekkanaal lopen ons toch twee gigantische zwarte tankers voorbij. Altijd een teken om in je kleine recreatiebootje bescheiden te blijven.

De Lek tussen Nieuwegein en Culemborg

Op de Lek halen we adem en zetten koers naar Culemborg. We vinden de Lek een van de mooiste rivieren van Nederland. Zo weids. Niet alleen de rivier maar ook het landschap. Hier en daar een kerktoren en koeien langs het water. We komen tot Culemborg ook geen beroepsvaart tegen. Alleen wat mede- recreanten. Morgen vervolgen we onze weg naar de Nederrijn, dan steken we het Amsterdam-Rijnkanaal weer over.

Zaterdag 7 juli 2023

Op dit moment liggen we voor de tweede keer in Durgerdam. Vandaag en morgen is het heet en hier liggen we lekker in het windje van het Markermeer en een beetje onder de bomen.

Grote zeeschepen in de havens van Amsterdam

Deze zomer is een zomer van het lange wachten, op afspraken voor Aad bij de cardioloog, waardoor we dit jaar geen verre reizen kunnen maken. Een poosje Haarlem, een poosje Leiden, een paar dagen Delft. Allemaal wel heel vertrouwd en wel fijn een maand in Leiden dichtbij Willem en Syl, mijn broer en schoonzusje. Langzaam varen we terug naar Amersfoort om daar de dotterbehandeling van Aad af te wachten. Wanneer hij dan nog moet revalideren liggen we in een bekende omgeving en dichtbij de fysiotherapeut. Het kan wel augustus worden voordat hij aan de beurt is, zoals gezegd we wachten het af. 

Maar, alles kan veranderen. Aad had het er twee dagen geleden nog over dat we wellicht een rondje IJsselmeer kunnen varen. We gaan het zien. Niets is zeker wanneer je vaart.

Vanuit Delft zijn we over de Vliet terug gevaren en de Oude Rijn op naar Katwijk. Gekke plek om te liggen zo vlakbij de zee, maar met de boot kun je er niet komen. Dat komt door de dubbele uitwateringssluizen. Aad zijn vader heeft begin jaren vijftig van de vorige eeuw aan de binnensluizen gewerkt. Als timmerman. Dan nam hij op vrijdag zeekaak mee. Een soort droge koek die zeelieden meenamen omdat die heel lang goed bleef. Maar ook keihard! Steeds wanneer Aad de sluis met het hele gezin bezocht, zei Aad z’n moeder “Kijk heeft Papa gemaakt”.

Aad voor de Keersluis in Katwijk

Op de terugweg van Katwijk, via Leiden, hebben we twee nachten aan het Kaageiland gelegen. Harde wind, een beetje herfstachtig weer. Ik dacht altijd dat het daar bruiste van de bedrijvigheid, maar niets daarvan. Wat een saaie bedoening, gelukkig was er wel een goede Italiaan. Daar doe je ons altijd wel een plezier mee. 

We hebben een stukje op het eiland gewandeld en zijn op zoek geweest naar het huis van Aad’s tante Bep. Beetje nostalgie. Tante Bep is er natuurlijk allang niet meer en de huisjes zijn onherkenbaar veranderd. Maar de laantjes zijn nog steeds smal en het eerste stukje vanaf het pontje aan de Ringvaart, oogt nog pittoresk groen. 

Ligplaats aan de Kaag

Vanmorgen hebben we in het stuurhuis ontbeten en genoten van het uitzicht over de Kaag. Twee buizerds hebben op het eilandje tegenover ons hun biotoop. Wat een jagers!

Toen ik wat gepiep hoorde dacht ik eigenlijk dat het een jong waterhoentje was, maar wat een verrassing: op de railing zat een ijsvogel. Op nog geen drie meter afstand! Gelijk kwam er een jonge ijsvogel naast zitten. Snel vlogen ze ook weer weg. Prachtig die kleuren en dan zo dichtbij!

Afgelopen dagen, toen de storm Poly over Nederland trok, lagen wij in Haarlem om 10 uur ’s morgens midden in het oog. Ook al lagen we midden in de stad, aan het Spaarne tegenover het Teylers Museum, stonden er golven met koppen op het water. Op een moment kwam het hemelwater als een nevel horizontaal over het water! Hondenweer. Maar omdat we de lijntjes goed hadden vastgemaakt bleef Tiberius mooi liggen. We werden wel een beetje misselijk van het geschommel. De volgende dag was er geen vuiltje aan de lucht en heeft Aad bij zonsopgang prachtige foto’s van het Spaarne gemaakt.

Het Spaarne, de ochtend na de storm bij zonsopgang.

Ria heeft een leuk jasje gekocht in een tegen de Grote Bavokerk aangebouwd schattig winkeltje in Haarlem.

20 juni 20023

We zijn gisteren in delft aangeland. Hebben ruim twee weken in Haarlem gelegen en zowat 4 weken in Leiden. We doen dus een citytrip in slowmotion. Via de Ringvaart en de Kaag varen we van Haarlem naar leiden en vanaf Leiden over de Vliet via Leidschendam naar Delft. Leidschendam is altijd een leuke plek om te liggen. Dicht bij het sluisje in de Vliet dat ’n beetje op de sluis van Muiden lijkt. Net zo oud, zo te zien en net zo veel terrassen direct rond de sluis. Al onze handelingen met Tiberius worden nauwlettend in de gaten gehouden. Toen we in de sluiskom lagen mochten we niet direct door. De sluismeester wachtte nog op meer schepen, want hij zat aan z’n maximaal aantal sluis-keren per uur. Zuinig met water, dat is ook in de Vliet het devies. Het heeft ook al die tijd dat we onderweg zijn niet geregend. Vandaag lijkt het er op dat het gaat regenen. Het KNMI waarschuwt voor code rood. Alle dikke onweersbuien vliegen echter langs ons hier in Delft. Wij krijgen eerst een stofvlaag over de boot en daarna slechts een paar spetters.

We hebben Tiberius onder de kastanjes aan de Zijlsingel in Leiden geparkeerd om de warmte een beetje te ontlopen.

Het varen over de Vliet is aangenaam. Af en toe heeft dit kanaal Vechtse allures, gezien de landgoederen en vergezichten die we passeren. Vooral het laatste stuk van Leidschendam naar Delft is fraai. Dan schuur je langs Voorburg, het sjieke Haagse dorp tegen de regeringsresidentie aan. 

Verder zijn we, tussen de bedrijven door, ook druk met het brengen van bezoekjes aan de stad waar we liggen. We proberen ook uit de losse pols de steden te typeren. Haarlem vinden we voornaam. Op de een of andere manier krijgt de stad iets mee van Amsterdam, maar dan een plek waar de gegoede burgerij uit de mooie dorpen aan de kust komt genieten. De eerste spoorlijn liep van Haarlem naar Amsterdam. Vanaf 1850 heeft Haarlem daarvan geprofiteerd. Chocoladefabriek Droste en de drukkerij Enschede vestigden zich er. We varen langs deze fabrieken aan het Spaarne, waar nu in gewoond wordt.

De Grote Markt van Haarlem met de St. Bavokerk.

Leiden is ontzettend oud met de Burcht uit een tijd van voor de middeleeuwen op de plek waar de twee armen van de Rijn samen-vloeien. Het leuke aan deze stad is dat het enerzijds een bevolking kent die aan de Universiteit werkt en studeert en anderzijds veel arbeiders binnen de stadsmuren huisvest, die nadat de lakenindustrie is ingezakt toch nog in de stad zijn gebleven. We merken het op de boot. De mensen spreken ons veel gemakkelijker aan en maken opmerkingen over Tiberius die wij goed kunnen horen. Leiden is natuurlijk ook de stad waar Ria is geboren en haar vader werkte er als leidekker. Wat opvalt, is dat de oude straatjes met kleine woningen waarvan Ria zich kan herinneren dat daar vroeger de paupers woonden en het een beetje een achterbuurt was, nu omgetoverd zijn als groene oases waar oud en jong gezellig door elkaar woont. Daarnaast heeft Leiden het monumentale Rapenburg en het dure Plantsoen. In de Lakenhal toetsen we onze verhalen ’n beetje aan de opgeschreven geschiedenis, die daar uitgebreid te bestuderen is. Ria bezocht dit museum al als klein meisje. Ging ze er op zondagmiddag in haar eentje naar toe. 

Ria in de Lakenhal

Delft moeten we nog een beetje beter leren kennen. Wat vooral opvalt zijn de drommen studenten die ’s ochtends de haven passeren, vanuit de binnenstad naar de Universiteitscampus. En dat Leiden net als Delft rafelige kanten heeft, omdat de studenten de Universiteitstad als tijdelijke huisvesting zien.

In Leidschendam was het net zo warm als tijdens onze hele citytrip. We besluiten een Greenwheels te huren en naar museum Voorlinden te rijden. Daarna willen we ons uitstapje combineren met een bezoek aan het strand. Maar de auto in Leidschendam wilde niet starten. Achteraf lag het wellicht aan mijn onhandigheid. Je moet altijd de rem én de koppeling tegelijk intrappen. Doordat ik het te weinig doe is dit waarschijnlijk ’n beetje uit mijn systeem geraakt. Maar goed. Dan nemen we maar de sneltram naar het Centraal Station in Den Haag en vandaar de bus. Die stopte op 25 minuten lopen van het museum. Om dat hele stuk, met rugtas-bagage voor het strand te lopen viel zwaar. Dus maar een taxi aangehouden die toevallig langs kwam. Voorlinden is de moeite waard. We vergapen ons aan de tuin van Piet Oudolf, het landgoed in de duinen waar het museum ligt en aan de tentoonstelling van de 95 jarige Alex Katz. We zijn verwonderd dat hij zo’n oeuvre in de afgelopen eeuw heeft kunnen opbouwen. Dwars tegen alle stromingen in, z’n eigen weg. En hij schildert op hoge leeftijd nog steeds. Bijzonder!

Levensgrote schilderijen van Katz en een intiem strandbeeld in het museum.

Ondertussen werk ik aan een plan met 800 woningen in een stad in Drenthe. Leuk om weer een uitdagende klus te hebben. Dat verzet de zinnen. Zeker tegen de achtergrond van alle medische onderzoeken die bij ons plaats vinden. Ria is door de cardioloog goedgekeurd. Ik moet morgen nog voor een extra onderzoek. Hoplijk krijg ik dan duidelijkheid. Dat zou wel fijn zijn.

22 mei 2023

Ria bij een van de oudste bomen in het “Singelpark” rond de stad

Eindelijk komt het zonnetje door en worden de temperaturen wat hoger. Voorjaar! 20 Mei, de dag voor Hemelvaart hebben we Haarlem verlaten met het idee in Lisse aan te leggen en dan van daaruit richting Leiden te varen. In Lisse was geen plaats omdat er nog geen vaste liggers waren vertrokken. Dan maar in 1 keer door naar Leiden. En dat kan ook eigenlijk makkelijk, de afstanden zijn in Nederland niet te vergelijken met de afstanden die we anders afleggen wanneer we richting Scandinavië varen. De havenmeester van Leiden zou voor ons een kopsteiger vrij houden. En ja hoor, toen we aankwamen stond er een oranje pion en konden we zo aanmeren. Er is wel het een en ander veranderd hier. Toen we op de Zijl aankwamen werden we door de marifoon vriendelijk te woord gestaan en gingen alle bruggen soepeltjes voor ons open. We voelden ons echt welkom, dat was een aantal jaren geleden wel anders. Toen was er helemaal geen havenmeester en waren er niet zulke vriendelijke brugwachters. 

Wat een feestje om hier in de Oude Rijn te liggen. Zeker voor mij, ik ben hier immers geboren en opgegroeid. Ik kan hiervandaan het koperen dak van de voormalige VenD zien, net als uit mijn slaapkamer toen ik klein was. Een stad boordevol herinneringen. Mooi opgeknapt trouwens, prachtige grachtjes met waterlelies, zwanen in de Oude Rijn. Veel groene beplanting overal. Een prachtig aangelegd Singelpark langs de vestingwal rond de hele binnenstad. 

Ria voor de poort van haar voormalige school aan de Hooglandse Kerkgracht

Gedicht Ria, 20 juli 2008

Fijn ook om in de buurt te liggen van (bijna) alle familie. Eerst zagen we Willem en Syl hier op de boot. Jammer dat Syl de dag daarna ongelukkig van haar fiets afstapte en is gevallen. Enkel gebroken, alles stuk wat er maar stuk kan zijn. Eerst gezet en daarna geopereerd. Pennen en platen, drie weken er niet op staan en daarna voorzichtig weer belasten. Poeh, heftig hoor. 

Hooglandse Kerk / Hooglandse Kerkgracht

Gisteren hebben we twee van Aad’s broers en een van zijn zusjes aan boord gehad. Leuk met elkaar geborreld en een pizza gegeten. Hier blijven we nog even. Dan kunnen we even bij Syl langs en misschien nog meer mensen ontmoeten. En handige plek ook voor allerlei afspraken die nog in de agenda staan. 

14 mei 2023,

Dit jaar geen tochtje naar Parijs, zoals we van plan waren. We blijven voor de zekerheid in Nederland. Volgens veel mensen is dit ook geweldig, voor ons wel een beetje een teleurstelling. Ivm de gezondheid van Aad gooien we alle plannen overboord. Gewoon een beetje rustig aan en in de buurt van medische hulp als dat nodig is. 

Later dan anders vertrokken we uit Amersfoort; we hadden nog het een en ander te doen. 9 april was een geweldig leuke Trompert-familiedag bij Thijs en Marisja in de hal. Én we hoeven ons nu ook niet zo te haasten.

Wanneer we wel naar Parijs waren gegaan, waren we natuurlijk allang weggeweest. De waterstanden op de Franse vaarwegen zijn voor je het  weet te laag; hoe dichterbij het zomerseizoen, hoe minder water in rivieren zoals de Maas. Soms worden de sluizen in de kanalen dan ook niet meer geschut. Moet je maar zien hoe je weer in Nederland terugkomt. Maar, niets van dat alles is nu ons probleem.

Langzaam vertrokken we op donderdag de 13e april. Eerst lunchte ik nog met Alide bij het Broodatelier in Amersfoort. En om drie uur konden de trossen los, bij de Koppelbrug uitgezwaaid door Thijs en Marisja. Ze moesten, en wij dus ook, nog wel een poosje wachten totdat de brugwachter kwam.

Maar, we vertrokken nu toch echt! Heerlijk om weer in de buitenlucht te zijn, de Eem en de Arkemheenpolder aan onze voeten. Wat een schoonheid. Vlakbij het Raboes hebben we de Tiberius op een bekend plekje aangemeerd. 

Typische woongebouwen langs het Gooimeer

Vrijdag was het eerste doel Weesp. Dit oude stadje heeft mooie plekken in de kom. Dichtbij alle winkels, daar kun je goed vertoeven.

Ach schat, zei de havenmeester. Je kunt hier gewoon lekker blijven hoor, ik zeg het wel als ik jullie zat wordt. Van te voren konden we niet weten dat we het nog druk zouden krijgen in Weesp.

We liggen in Weesp tegenover de kerk die als brouwerij van Wispe-bier is omgebouwd

Eerst kwamen Willem en Syl lunchen, maandag kwam Carel eten, dinsdag kwam Anne aan boord om samen met mij te tekenen. Woensdag dronken we een wijntje aan boord bij de Basta. Dat heb je wanneer je in Nederland blijft, kom je gewoon je familie, vrienden en winterburen tegen. Ook wel leuk! Aad zit graag beneden en werkt aan zijn filmpje over de Stadsring en over het project Sam. Een toren van 16 verdiepingen tegen het historische centrum aan, hoe kan de gemeenteraad daar nou toestemming voor hebben gegeven. Daar moet je toch wel een beetje tegengas geven.

Zondag de 23e zijn we al weer terug in Amersfoort, dit keer met de trein. In het Rietveldpaviloen is de opening van een fototentoonstelling en van Aad hangt daar een enorme collage met een plein-gezicht. De Hof van Amersfoort, op doeken van totaal 12 x 3 meter! Mooi geworden!

Het is gezellig druk bij de opening van de tentoonstelling in het Rietveldpaviljoen

Via de oude Zeesluis in Muiden varen we richting het IJ. We passeren de Oranjesluizen en op naar de Sixhaven in Amsterdam-noord. Van daaruit kun je direct het pontje naar de overkant, naar de stad nemen. Een mooie nieuwe haven, ook met grote boxen. Jammer van die 6 ampère stroomvoorziening; daar kan Tiberius echt niet mee uit de voeten. Wegwezen dan maar, even een stukje terugvaren en uiteindelijk is Durgerdam een veel leuker haventje. wat hebben we daar een mooi uitzicht over het IJ en de eilanden van Amsterdam. Wat is het toch een lief haventje, mooi bij dat dorpje dat eigenlijk een dijk, of dam is. Een klein kerkje en waar vroeger de oude bruine kroeg was, is plotseling een chefkok aan het werk. Smullen! 

Vanaf onze ligplaats in Durgerdam varen we steeds met een pontje naar de dijk. “s Avonds hebben we een feeëriek uitzicht op het IJ-meer en op de lichtjes van IJ-eiland aan de overzijde.

Het is daar een stiltegebied, het waterland strekt zich ver naar het noorden uit. Een waar walhalla hier voor de futen. Er zijn er ontzettend veel, je vraagt je af hoe een fuut nu onderscheid maakt. Voor ons mensen zien ze er immers allemaal hetzelfde uit. Met wie ga je nu een nest maken en nakomelingen?

Prachtig om te zien hoe ze baltsen. De pluisjes op hun kop worden ware pauwachtige verentooien. Ze duiken onder en komen tegelijkertijd boven, met iets van de bodem opgeraapt in hun snavels. Alsof ze elkaar een schat willen geven. De buiken tegen elkaar springen ze bijna uit het water omhoog en dan die kammen!

Een fuut op het nest, uit met balsen!

Het is inmiddels 2 mei en we zetten koers richting Haarlem. Weer even in de stad die ons zo bekoort. We hopen maar dat ‘ons’ plekje vrij is. Vlak voor de Gravenstenerbrug is een steiger met maar een paar plekjes. En dat plekje aan het eind is het mooist, want van daaruit heb je een uitzicht over die oude, witte puntbrug en je kijkt tegelijkertijd naar het Teylers museum.

Helaas, vol is vol. En we moeten uitwijken naar een plek aan de kade verderop. Na een paar dagen en een paar keer verhuizen liggen we waar we willen.

We blijven ons ook zelfs cultureel vermaken. Gaan naar een concert in Tivoli met Gert en Alide, bezoeken een fantastisch concert van Amsterdam Sinfonietta , ook in Tivoli. Gaan hier in Haarlem naar de boekpresentatie van Charlotte Bogaert, die een mooi project heeft afgerond. De oude ambachtsschool ‘De Meester’ heeft een tijdlang leeggestaan en is nu verbouwd tot appartementen. Zij heeft het hele proces gefotografeerd en natuurlijk heeft Anton Spruit haar geholpen met de tekst en lay-out. Vandaag, zaterdag de 13e mei hebben we ook het schoolgebouw bezocht. 

Hier in Haarlem zagen we Geer en Aniet en donderdag aten we bij Thom en Elly. Wat een maaltijd maakte zij zeg, echt haute cuisine! Heerlijk en wat gezellig!

Als we het Spaarne opvaren zien we de molen De Adriaan, en de torens van de St. Bavokerk en de Bakenesserkerk in een oogopslag.