Maandag 9 april. Omdat de Kerkbrug bij Klazienaveen gestremd is gaan we, na een weekend in Zwartsluis te hebben gelegen, pas maandag verder. Op ons dooie akkertje varen we via het Meppelerdiep naar het centrum van Meppel. Als we dinsdag op weg zijn vraag ik Ria toch maar eens even te informeren naar de stremming en blijkt die na een stuk of vijf telefoontjes vandaag te zijn opgeheven. Een week eerder dan verwacht. Dus kunnen we lekker door. Na, in de ochtend, de wat ongezellige Hoogeveense vaart te hebben gedaan komen we in de middag op de prachtige historische Verlengde Hoogeveense vaart. Wel oppassen geblazen in de steeds smaller wordende bruggen en sluizen. Achter de Noordscheschutsluis staat Ton plotseling aan de kant enthousiast te zwaaien. Omdat we hier niet kunnen stoppen varen we een stukje verder, echter niet eerder dan dat we de camera aan Ton gegeven hebben. Hij legt ons uit alle standen op film en foto vast als we de vele bruggen passeren. We doen samen een kopje thee bij Geesbrug voordan Ton naar huis gaat. Wij meren iets verder vlak voor de Klenckerbrug voor de nacht af. Als het avondverkeer is stil gevallen zinkt de zon achter ons rood oranje in het kanaal en wordt het donker zoals dat alleen nog in Drente kan. Het laatste stukje van de eerste etappe naar Coevorden kunnen we op ons akkertje doen. En leggen donderdag aan midden in het centrum van de oude garnizoensstad. We blijven het weekend in Coevorden en eten gezellig bij Ton en Ine.
Dinsdag 17 april. We liggen vlak bij de Duitse grens. Morgen nog een klein stukje over de Stads-Compascumkanaal naar Rütenbrock en dan kunnen we over het Haren Rütenbrock-kanaal naar de Ems. Gisteren, vanuit Coevorden, werden de sluizen steeds smaller en de bruggen lager. Omdat de waterstand echter nog steeds iets lagen dan het zomerpeil stond, konden we goed onder de laagste brug van 3,65 meter door. Het nieuwe Oranjekanaal met de prachtig rood gemetselde Koppelsluis en nagelnieuwe donkergroene ophaalbruggen ging prima. De krakkemikkige Veenparksluis uit 1890 spande, wat leeftijd, krapte betreft de kroon. De sluis wordt waarschijnlijk door een paar fanaten, uit historisch oogpunt in deze staat van ongemak gehandhaafd. Alhoewel dit door Drenthe de enige weg naar Duitsland is. De sluis was niet breder dan 4,80 meter en wordt deur voor deur met de hand geopend en weer dicht gedraaid. Omdat de wrijfhouten te hoog hangen en ik niet voorzichtig genoeg ben, varen we een kras, net boven de waterlijn aan stuurboord. Er is dan ook weinig ruimte met een schip van 4,60 meter breed. Vandaag maar provisorisch repareren. Een ding is zeker, je leert steeds beter sturen en langzamer manoeuvreren. We zijn nog steeds aan het afkicken: traag, trager, traagst. Als vrienden bellen denken ze dat we al in Duitsland zijn. Wij weten wel beter.
Tiberius 
Leuke bloq! Varen we stiekem toch een beetje mee en om met dit weer jullie trip te beginnen is echt niet verkeerd. Xx Syl
LikeLike
Zo te lezen een mooi maar ook spannend traject. De eerste kras is de ergste moet je maar denken.
LikeLike