We zijn weer thuis. Of zo voelt het. Gisteren kwamen we in Leiden aan. De geboortestad van Ria en een stad waar ik ook veel voetstappen heb liggen. Vandaag al een rondje gelopen. Via de Oude Rijn, waar Ria haar ouderlijk huis en kleuterschool staat, via de Hooglandse Kerkgracht naar de Burcht met uitzicht over de stad. En door via de Aalmarkt en het Pieterskerkhof even gluren in de Hortus waar Ria a.s. donderdag een korte lezing voor een besloten club houdt. We beschouwen Leiden voorlopig als het eindpunt van onze reis dit jaar. Dit is dus ook het laatste blog dat we dit jaar schrijven. Hierna tutten we nog wat in Nederland; moeten nog in Baarn op de kant voor wat schilderwerk, waarna we proberen half oktober weer in Hoorn te liggen om te overwinteren.
We kijken terug op een mooie reis van 4 maanden waarbij het niet altijd de bedoeling was alsmaar door te gaan, maar ook eens een weekje te blijven liggen. We hebben 2.500 km gevaren met een gemiddelde van 10 km per uur. Dat betekent dus totaal 250 uur achter het stuurwiel. Uitgesmeerd over 17 weken is dat zowat 15 uur per week. Niet weinig, maar ook niet te gek. We hebben de plekken op onze reis niet alleen maar even aangeraakt en bezocht, maar er ook tijdelijk gewoond. Ons gevoel bij terugkomst in Nederland was echter weer als altijd. Namelijk dat we van dit landje toch het meeste houden. En niet alleen omdat we het kennen en er geboren zijn, maar ook omdat we het oprecht veelzijdiger en mooier vinden dan de ons omringende landen. We hebben dit jaar op onze hele reis niet zo veel vogels gezien dan langs de Nederrijn en de Lek.
En natuurlijk kunnen de Duitse kanalen en Hanzesteden niet tippen aan het Nederlandse cultuurlandschap met zijn prachtige steden, pittoreske dorpen en het weidse rivierenland. Maar dat kun je alleen maar zeggen als je voor langere tijd bent weg geweest.
Is dat dan alleen maar een bevestiging van dat we eigenlijk helemaal niet weg hadden hoeven gaan? Nee natuurlijk niet. We hebben genoten van onze reis door de kanalen tot aan Berlijn en het prachtige uitgestrekte merenlandschap rond de Havel. Ons bezoek aan Brandenburg en Potsdam. De reis over de Oder tot aan Szczecin in Polen. En natuurlijk weer de aangename verrassing van het groen-blauwe heldere water van de Oostzee waar je nooit op uitgekeken raakt. En te merken hoe verschillend de Duitse Hanzesteden zijn: Stralsund, Rostock, Wismar en Lübeck. Door langzaam door dat andere cultuurlandschap te varen ervaar je het ook echt. Je moet moeite doen om er te komen en ook weer terug te gaan. Door langzamer te bewegen ervaar je meer. Dat is de waarde van het reizen per schip.
We zullen komende winter weer eens rustig nadenken over het volgend jaar. Blijven we toch een keer in Nederland? Of kunnen we het niet laten en gaan we via de Rijn en de Donau naar Boedapest? Wellicht gaan we weer over de Oostzee, maar nu naar Oslo. We weten het nog niet. Hebben ook weer een hele winter om daar over na te denken en te mijmeren. Voorlopig zijn we hier om iedereen weer eens te zien. Dat is ook weer extra leuk!
Tiberius 