Zondag 21 juli.
Eind maart vertrokken we vanuit Hoorn en zijn dus inmiddels vier maanden onderweg. Onderweg is natuurlijk een breed begrip. Onderweg en toch thuis, soms geeft dat een vervreemdend gevoel. Op gezette tijden verlangen zowel Aad als ik naar een moment van rust en blijven dan een aantal dagen op dezelfde plek. Dan moet die plek natuurlijk wel aan onze verwachtingen voldoen. Zoals Wismar bij voorbeeld. Donderdag hebben we een nachtje in Kühlungsborn gelegen. Een oude badplaats aan de Oostzee, tussen Rostock en Wismar in. De haven ligt aan het nieuwe gedeelte van het dorp. Overal op het strand staan strandstoelen. Aan het begin van de avond begint het gedonder van zware bassen. Twee DJ’s zijn actief. Het is niet te harden in de boot. Daar hoor je alleen het bonken. Aad gaat een kijkje nemen en is van plan om de stekker ergens uit te trekken. Even later stuurt hij een berichtje: kom ook, nemen we een rum-Cola. Dat leverde nog een paar leuke filmpjes op onder het motto: if you can’t beat them……
Op vrijdag is er weinig wind voorspeld en weinig golfslag, dus we kunnen weer op pad. De tocht naar Wismar verloopt aardig rustig. Wanneer we Wismar binnenvaren vragen we ons af wat er aan de hand is. Er is hier niemand? Geen boten in de aanloop naar de haven en in de haven ook niet. We meren in de ‘Alter Hafen’ aan. Er staan hier oude pakhuizen, mooi verbouwd tot hotel of appartementen. Een prachtige poort en kleine vissershuisjes aan het eind van de havenkom. Wanneer we de stad verkennen verbazen we ons opnieuw. Vrijdagavond en geen kip op straat. Ja, hier en daar zijn wel wat mensen op een terrasje, maar de straten zijn hoegenaamd leeg. Zo kunnen we wel de bijzondere schoonheid van deze voormalige DDR-stad goed bekijken. Prachtig; wat een mooie stad. Veel pastelkleurige gestucte panden in allerlei vormen en maten. Minder rode baksteen-architectuur dan bijvoorbeeld in Stralsund. Je kunt wel zien dat Wismar niet zo belangrijk was als handelshaven als Rostock en Stralsund. Er is hier in WO II, lijkt het minder gebombardeerd, veel delen zijn nog authentiek. Hier blijven we een paar dagen langer. Aad was gisteren ziek, een dagje rust was noodzakelijk. Kippenbouillon doet altijd wonderen. Vandaag is hij weer met zijn foto’s in de weer, een goed teken.
De volgende dag lopen we samen een groter rondje door de stad. Net als in de andere Hanzesteden die we bezochten staan hier ontzettend grote kerken. Van de Marienkirche is alleen de toren over. Interessanter is de Sankt Georgenkirche, ook in de Noord-Duitse baksteengotiek stijl gebouwd. De kerk is niet best uit de Tweede wereldoorlog gekomen, het hele dak lag eraf. Tussen 1990 en 2016 is de kerk gerestaureerd. De binnenkant is prachtig. Niet wit geschilderd zoals de meeste kerken die we tot nu toe hebben gezien. Van top tot teen is de kerk opgetrokken in rode baksteen en dat kun je zien, ook aan de binnenkant, daar lijkt de steen licht te geven met de zon door de hoge ramen. In de nieuwe toren is een lift, waarmee je naar 34 meter hoogte kunt en een mooi uitzicht over de stad en de haven hebt. Sinds 2002 zijn de binnensteden van Wismar en Stralsund opgenomen in de Werelderfgoedlijst van UNESCO. En dat is maar goed ook.
Later kwamen we een Italiaans restaurantje tegen en zijn daar blijven hangen. Heerlijk gegeten en voldaan weer naar de boot. Een spelletje kaart was een mooie afsluiter van de dag.
Tiberius 