Hier in Harlingen verblijven we voor een maandje in “tussentijd”. Zo noemen wij dat. Nu we tijdelijk even geen thuis hebben. De boot staat op de kant en wordt geschilderd. We zijn maandag met alle spullen die we voor een maand nodig hebben, met een huurauto, van Marknesse naar ons tijdelijke huisje met bedstee aan de Grote Ossenmarkt verhuisd. Zo’n “tussentijd” is altijd anders, een beetje vreemd eigenlijk. Kamperen tussen de spulletjes van een ander. Even weg van je eigen thuis. Het geeft een soort lichtheid die we verder moeilijk kunnen omschrijven.
Dit is trouwens alweer onze zesde tussentijd. De eerste keer was in 1975 toen we tijdelijk bij een hospita op een bovenverdieping in de Hoogstraat in Eindhoven woonden. We hadden toen een onderkomen nodig omdat onze gloednieuwe terrasflat in Geldrop nog niet klaar was en we ons dijkhuisje aan de Noorderleidsevaart in Hillegom al hadden verkocht. Ik studeerde aan de TH en Ria werkte bij het St. Annaziekenhuis in Geldrop. Als Ria op haar Mobylette weer thuis kwam, zat onze grote herder Joep al bovenop zijn hondenhok op het balkon. Geen gezicht. Best eng ook. Hij was al een keertje van het hok naar beneden gesprongen toen Ria naar beneden wees. Hij zakte pardoes door het afdak, gelukkig vlak naast het scherpe tuingereedschap. De hospita altijd gekleed met een Ma Flodder-schort vond het allemaal niet zo schokkend, gelukkig maar. Joep hadden we trouwens als kleine pup gekocht, omdat Ria op de Noorderleidsevaart niet alleen thuis wilde zijn toen ik in militaire dienst moest. Een avond toen het al donker was, kwam er een man van de hervormde kerk om geld op te halen. Ria gebaarde de man achter het raam dat hij weg moest gaan en haar maar moest uit schrijven. Maar dat ging niet zo maar. Hij had dan wel een handtekening nodig. Ja, toen moest hij uiteindelijk toch naar binnen. Onze gevaarlijke waakhond Joepie kwispelde van blijdschap.
De tweede keer was vijf jaar later toen we samen met kleine Thijs naar Hoorn verhuisden. Ik kreeg een baan bij Bureau Zandvoort aan de Korenmarkt, om de hoek van de oude binnenhaven. We woonden toen tijdelijk in een van de zomerhuisjes op een terrein van de plaatselijk kroeg in Oosterleek, direct achter de dijk van het Markermeer. Een prachtige verstilde plek tussen de fruitbomen. ’s Avonds gingen we even op de dijk staan om over het grote water te kijken. Ria fietste daar met baby Thijs in de draagzak naar het consultatiebureau in Wijdenes. We voldeden de huur bij de eigenaar in Haarlem, contant aan de deur.
De derde keer was in Soesterberg waar we in een huisje van het Jachthuis woonden. Thijs was inmiddels zes jaar en Ivo, die in Hoorn was geboren werd daar twee. In deze tussentijd verbouwden we samen met Ria’s vader en Willem de Billitonstraat in Amersfoort. Ria’s moeder paste op Thijs en Ivo. Het was op een klein vakantiepark en er was een constant gevoel van op vakantie zijn. Ook al werd er hard gewerkt. We logeerden met zijn allen in het donkerbruine huisje in het bos. Jammergenoeg hebben we daar Jetje, onze poes, moeten begraven. Ook al hadden we haar daar een hele tijd binnen gehouden, was ze op de straatweg tussen Amersfoort en Utrecht aangereden. We vonden haar langs de weg en hebben haar met veel ritueel samen met Thijs en de andere kinderen van het Jachthuis, onder een boom in het bos begraven .
De vierde keer was boven Agaat, in de Agathastraat in Amersfoort. Een gebouwtje van SVP, achter het hoofdgebouw. Daar mochten we een poosje wonen toen ons huisje aan de Oranjelaan werd verbouwd. We woonden provisorisch op de zolder van Agaat. Als we op de benedenverdieping van Agaat vergaderden voor de plannen die ik toen voor Stadstuin in Amersfoort maakte, vonden de opdrachtgevers dat het zo lekker naar frisse was rook. Onze wasmachine stond in het keukentje er naast…. Wel gek. Het waren nogal wat mannen. Ik had van de gemeente Amersfoort een hele club ontwikkelaars gekregen die allemaal nog wat van de gemeente tegoed hadden. Het waren er 7. Wel mooi want daardoor kon ik met goedkeuring van de gemeente het voortouw nemen en een bijzonder plan maken. We woonden en werkten toen dus bij het bureau, want Ria kon ook praktijk in een van de kamers houden. Wanneer er een patient kwam werd deze aangemeld door de secretaresse van SVP. De maquettetafel van het bureau stond in onze woonkamer, daar bouwde Thijs een van zijn eerste grote maquettes voor het bureau. En jeetje, wat hebben we een plezier gehad met z’n viertjes. Twee pubers in huis en alleen maar gezellig!
De vijfde keer was in de Oude Viltfabriek van Jacques en Ellen. De kinderen beiden zelfstandig. Ik had voor onze vrienden de verbouwing van hun vergader- tentoonstelling- en ontmoetingsruimte de Oude Viltfabriek tot woonhuis ontworpen. In ruil daarvoor mochten we ruim een jaar met z’n tweetjes in hun nieuwe huis wonen toen Tiberius gebouwd werd. Dat was wel de meest luxueuze tussentijd die we hebben gehad. Een prachtige, hoge ruimte met twee slaapkamers en een eigen besloten Vilttuin. Ria had praktijk aan huis in een van de slaapkamers en ik werkte in de woonkamer. Jammergenoeg moest Ria met haar praktijk verhuizen toen Ivo zijn relatie uitging en hij tijdelijk bij ons kwam wonen.
Dit is dus onze zesde tussentijd. In de 46 jaar dat we zijn getrouwd hebben we op zeven adressen gewoond en hebben we daar tussendoor dus zes tussenadressen gehad. Eerst verhuisden we voor studie of werk van Ria. Daarna voor werk van Aad. Toen we bijna 11 jaar in de Billtonstraat wilden we nog wel op een paar andere plekken wonen. Bij voorbeeld op de berg in Amersfoort. Zo mooi groen en huizen met mooie kavels. Ook wilden we nog wel een keer in het centrum van de stad wonen. Beide wensen zijn uitgekomen. Aan alle mogelijkheden hebben we gesnuffeld. Behalve op het water wonen, dat was nog een uitdaging. En dat doen we nu, al moesten we er alles voor verkopen. Wel een tegevallertje is dat de boot opnieuw geschilderd moet worden en we eigenlijk gedwongen worden om weer een tussenadres te vinden. Maar, zoals gezegd: het is altijd een bijzondere ervaring wanneer je een poosje ergens woont waarvan je weet dat het maar voor even is. Vaak zijn dit de meest knusse momenten in ons leven. Altijd een klein plekje, en op een afstandje kun je je weer verheugen op dat wat er nog komen gaat. Voorlopig wonen we nog even hier in het prachtige Harlingen met zijn drukke haven en prachtige strandboulevard. Maar daarover volgende keer meer.
Tiberius 