Goedereede

Woensdag 2 juni,

We hadden gisteren een goede reden om in Hellevoetsluis een Greenwheels te huren en er een dagje op uit te trekken. En, jullie raden het al, de reis ging naar het Middeleeuwse stadje Goedereede. Betekent: goede aanlegplek. Een prachtige plaats met een lange geschiedenis die terug gaat tot de Romeinse tijd. De Markt van het stadje lag er onder de stralende zon bij als een idylle uit een Frans sprookje.

Ik had bij aankomst in Goedereede het voorrecht om zo’n beetje als eerste na het Coranatijdperk de toren te mogen beklimmen. Er zaten beneden twee mensen even uit te puffen die de toren aan het schoon maken waren. Het schoonmaken betekent ook het stofzuigen van de 275 traptreden van de toren. Omdat ze toch aan het werk waren mocht ik, samen met nog iemand naar boven. ’n Hele klim, maar het uitzicht was de moeite waard. Er is ook niets mooier voor een stedenbouwer dan de verkavelingsstructuur van een stad van boven te bekijken. En Goedereede is extra de moeite waard vanwege haar prachtige patroon van daken en schuren die langs smalle straten in het stadje staan. Het middeleeuwse stratenpatroon is praktisch nog volledig in takt. Goedereede heeft nog een oude “schurenstraat” waar vroeger de boeren hun werkplaatsen en opslag hadden. Van de oorspronkelijke stads-wallen is niet veel meer over. En het is natuurlijk jammer dat de stad nu midden op het eiland Goeree ligt terwijl het vroeger een uitgang naar zee had en van de visserij leefde.

Natuurlijk hebben we, na het bezoek aan Goedereede, ook het nabijgelegen strand van Ouddorp bezocht. Heerlijk om weer even ouderwets aan het strand te navelstaren en een boterhammetje met omelet te eten zoals moeder Lena dat vroeger klaarmaakte.

We hebben al weer 1,5 week geleden het koude en druilerige Schiedam verlaten en zijn we via de Oude Maas en het Brielse Meer naar Brielle gevaren. We hadden eerlijk gezegd meer van Brielle verwacht dan het ons kon bieden. Natuurlijk heeft Brielle een lange geschiedenis die veel van ons wel kennen. En Brielle is ook een van de stadjes dat nog praktisch volledige stadswallen heeft. Maar al met al vonden wij het er een beetje rommelig bij liggen. Met name de openbare ruimte zou wel eens een opknapbeurt kunnen gebruiken. En het voorzieningen niveau was op z’n zachts gezegd mager.

Dan was het eigelijk nog leuker na Brielle nog een nachtje aan een van de vele aanlegsteigertjes in het Brielse Meer te liggen en te genieten van de vogels. Vlak bij zat moeder zwaan op haar nest terwijl haar man een beetje in de buurt rond schooierde. En twee families Koet waren druk bezig hun gebroed groot te brengen met het afzoeken van de hele oever naar beestjes die ze vervolgens in de kleine hongerige bekjes van de piepende kleintjes stopten.

Op weg naar Hellevoetsluis lag Oud- Beijerland als tussenstop voor de hand. De reis er naar toe was vervelender dan verwacht. We hadden er geen rekening mee gehouden dat de Oude Maas een van de drukste scheepvaartroutes voor de binnenvaart is. Het is natuurlijk de verbinding tussen Europoort en de Waal realiseerden we ons later. Stom. We hadden, bij het verlaten van de Voornse Sluis, aan het eind van het Brielse Meer, direct twee van die joekels achter ons aan. Voor de Spijkenisserbrug liet ik de eerste voor gaan. Onder de brug vond Ria dat ik gas bij moest geven omdat de volgende gigantische duwbak in ons nek zat. Met als gevolg dat ik de eerste weer langzaam aan stuurboord begon in te halen, terwijl hij steeds meer stuurboordwal begon aan te houden. Daarbij hield hij op een gegeven moment zo veel stuurboordwal dat ik ternauwernood nog gas kon terug nemen om niet op de volgende krib te worden gezet. Na een oproep via de marifoon gaf hij aan dat ik me maar had moeten melden en als ik er langs wilde dat aan bakboord kon. Daar zijn we maar niet op in gegaan en zijn de rest van de Oude Maas tot aan het Spui er netjes en veilig achter blijven hangen.

Bij aankomst in het kleine haventje van Oud- Beijerland zei de havenmeester dat hij nog een plekje achterin had. We schrokken best toen we binnen liepen. De haven lag links en rechts Tjokvol op deze zeldzaam hete zaterdagmiddag. Aan beide zijden had ik ongeveer nog twee handbreedtes over tussen de reeds aangemeerde schepen. De jongelui op de kade riepen ons met een glas in de hand toe. Op de plek die de havenmeester voor ons in gedachte had, lag nog een sloep en een waterscooter. Toen die door hem werden weggehaald pasten we net in het overgebleven gaatje. Nadat we twee dagen in Oud- Beijerland gelegen hadden, en de haven weer grotendeels was leeggestroomd op de vaste liggers na, zat er niets anders op dan de hele haven weer achteruit te verlaten. Een man op de kant riep ons toe dat je daar ook alleen met schepen korter dan 10,5 meter in mag. Dat had de havenmeester ons niet verteld. Bovendien ga je er van uit dat hij wel weet wat hij doet. Stom, temeer ook dat Ria al van te voren gevraagd had, of we daar dan wel konden keren. Ja hoor, dat kon makkelijk. Niet dus! Op de foto ziet het er nog wel aardig riant uit maar in werkelijkheid hadden we gewoon te weinig ruimte. Heel anders dan met onze ONJ, hebben we nu vaak echt in de gaten dat we wel een grote boot hebben. Die gewoon niet overal zomaar past.

Op dit moment liggen we aan een meer- boei in het zuidelijke bochtje van het Spui, grenzend aan het Haringvliet. En genieten van het prachtige, warme, zonnige weer en het frisse windje hier op het open water. We draaien met het getijde en met de wind mee. Heerlijk rustig na een rumoerig verblijf in de haven van Hellevoetsluis. Vannacht blijven we hier. Om Rolf gerust te stellen, zullen we het ankeralarm aanzetten.