Toch de Maas

Zaterdag 31 juli, Noorderplas Roermond

Na een laatste rondje ’s Hertogenbosch,’s avonds tussen de buien door, gaan we verder. De Zuid-Willemsvaart vonden we bij nadere bestudering niet aantrekkelijk genoeg om te varen. Te weinig aanlegplaatsen en te veel bestemd voor de beroepsaart. Bovendien komt de afspraak met Jean en Karina niet uit, dus hoeven we niet langs Veghel. We hebben daarom als alternatief, om dan via een stukje Maas stroomafwaarts, de Afgedamde Maas en het Merwedekanaal naar de ons bekende Lek te varen. Om daarna via de IJssel naar het noorden te gaan. Wel jammer. Weer het noorden…… Dus toen ik de Maas opdraaide begon het te kriebelen en ben ik omgedraaid om tegen de stroom in de Maas juist op te varen. Naar het zuiden. Want de Maas is, ondanks haar nukkige karakter, wel de mooiste rivier van het land. Ria moet even slikken, zomaar het plan veranderen en dát zonder overleg. We hebben gemiddeld 1,5 kilometer stroom tegen. Afhankelijk van de binnen- of de buitenbocht en of we dichtbij of juist ver van de sluis zijn, is de tegenstroom soms sterker en soms zwakker.

De eerste dag varen we naar het ons bekende Batenburg. Een stadje met een roemruchtig verleden. De overblijfselen van het kasteel getuigen daarvan. We wandelen een rondje geschiedenis. Batenburg kreeg in 1349 stadsrechten. Het werd bestuurd door de machtige Heren van Batenburg, die alleen aan de Duitse Keizer ondergeschikt waren. Het waren strenge heren voor hun onderdanen en vochten veel oorlogen uit. Hun kasteel is echter sinds de Franse tijd een ruïne. Zo zie je maar, macht is niet voor eeuwig. Bij de Munt lezen we dat Batenburg in de Middeleeuwen tot aan het begin van de 17e eeuw zijn eigen munten sloeg. Die werd echter overal in Europa nagemaakt, vanwege hun slechte kwaliteit. Daar stond tegenover dat valsemunters levend in de olie werden gekookt. Dit overkwam onder andere in 1434 de muntmeester van de heer van Batenburg.

Na twee nachten vervolgen we de Maas en kiezen een jachthaven in een dode arm van de Maas bij Boxmeer. Als tussenstop op weg naar Venlo. De Maas wordt ondertussen steeds katholieker, getuige de vele kerken en kloosters die we zien.

Venlo presenteert zich als een dicht bebouwde stad direct aan de Maas. We leggen aan in de stadshaven, onder een nieuw gebouw met winkels, restaurants en appartementen. De havenmeester vertelt ons dat de restaurants op de wandelpromenade boven ons helemaal onder water hebben gestaan. Een verhoging van 6 à 7 meter. We kunnen het ons nauwelijks voorstellen. De voetgangersbrug boven ons lag in het water. Onderweg komen we ook sluizen tegen waar de verlichting stuk is: onder water gestaan!

De binnenstad van Venlo is erg gezellig en daarom drinken we ’s avonds iets in een gezellige Venlose kroeg aan de Parade. Ria een rosé en ik een Venlo’s witbiertje.

Nu liggen we al weer een nacht in de Noorderplas bij Roermond. Het plan is om morgen verder te gaan en een tijdje in Maastricht te blijven. Daarna willen we een rondje door Belgisch Vlaanderen over de oude kanalen varen. We zullen zien of dat gaat lukken. Ria bestudeert alvast de Belgische scheepvaart-berichten en kaarten.