14 juli Het is inmiddels wel een jaar of acht geleden dat we met onze ONJ op Öja waren. Het is absoluut een feestje om hier weer terug te zijn. Wat een indrukwekkend eiland. Öja is het meest zuidelijke eiland van de Stockholm Archipel. Het eiland kent een oude geschiedenis. Koning Waldemar de IIe heeft in de zeventiende eeuw een handelsroute geopend tussen Denemarken en de Baltische staten. Omdat de kust van Zweden met name bij Öja een gevaarlijk traject was, vol met stenenmassa’s onder en net boven het wateroppervlak, werd dit eiland een loodseiland. Het dorpje Landsort op de zuidelijkste punt werd dan ook gebouwd rondom de thuishaven van de loodsboten en de vuurtoren. Deze vuurtoren is daarmee de oudste vuurtoren van Zweden, gebouwd in 1680. Nog steeds werkt deze vuurtoren en je kunt het wel een markant bouwwerk noemen. We meren aan in de Norrhamnen, zoals de naam al doet vermoeden, aan de noordkant van het eiland. Tegen de avond lopen we langzaam, want het is ontzettend warm, naar Landsort. Prachtige doorkijkjes bieden uitzicht op het open water, met de rotsen glanzend in het avondlicht. We wandelen door het bos, en komen uit in het fel gekleurde dorpje. Rood en wit van de vuurtoren, oranje van de loodsboten en het falu-rood van de oude huisjes. Er is op het moment dat we in Landsort aankomen een toneelvoorstelling, een bescheiden en eenvoudige gebeurtenis. Er zitten aardig wat mensen op klapstoeltjes ademloos te luisteren. Doodse stilte, er wordt geen woord gesproken. Wat een concentratie, aandacht. We lopen zachtjes over het grind, er zijn geen verharde wegen op het eiland, nog verder richting de vuurtoren. We hebben een tafeltje gereserveerd in het restaurant Svedtiljas, waar we heerlijk eten. Wel een verrassing, tot nu toe hebben we vaker niet lekker gegeten.
Onze reis is een aaneenschakeling van mooie ervaringen, vaak ook van herkenning. Maar er zijn toch wel een aantal plekken favoriet. Denk aan Stockholm, Trosa, Grinda, Lökholmen, Sandhamn, Harstena en niet te vergeten Öja.
Tiberius 