Maand: augustus 2018

woensdag 30 augustus We liggen nu in Rødvig op Sealand. We kunnen hier eindelijk weer normaal boodschappen doen. Lekkere karnemelk en een normale sortering vlees en vleeswaren. En ook gewoon weer wijn op de plank in de winkel. We blijven een dagje liggen omdat het regenachtig weer is en bovendien hebben we gisteren 108 kilometer gevaren. We vertrokken om 6.50 uur uit Käseberga en kwamen om 16.00 uur in Denemarken aan. Een hele dag. Het bezoek aan het kleine haventje Käsebarga op het zuidelijkste puntje van Zweden was leuk. Hoog boven de steile kustlijn van Käsehuvud, op de heuvelrug boven het oude vissersdorpje Käseberga, vormt een stenen schip “Ales Stenar” een mijlpaal in het landschap. “Ales Stenar” is het grootste bewaarde stenen schip van Zweden. Archeologische analyses laten zien dat het ergens in de periode tussen 500-1000 voor Christus werd gebouwd. Vanaf het monument zien we iets verder op een veld met oranje ballen. Als we dichter bij komen zien we dat het een heel veld pompoenen is. Gek gezicht.

Vanuit Häno hebben we een tussenstop gemaakt in Åhus en Skilinge. In Åhus hebben we een dag op beter weer gewacht. Ik heb een bezoek aan de daar gevestigde Absolut Wodka-fabriek gebracht. In Skilinge ontmoeten we Nan en Jeroen die daar op hun grote schip wonen. Jeroen is ontwerper en heeft hun oude, 20 meter lange, als tweemaster omgebouwde voormalige stoomsleper, prachtig ingetimmerd met een eiken interieur. Jammer dat ze een paar jaar geleden de masten van het schoener getuigde schip zijn kwijtgeraakt. Nu ligt het er een beetje onbeholpen bij met twee veel te korte masten er op. Jeroen wil het schip echter niet meer herstellen omdat hij met 76 jaar niet meer de kracht heeft het te zeilen. Jammer! Nan is architect en heeft over de hele wereld gezworven. Ria krijgt in ruil voor wat medisch advies een pot met scoby waar je Kombucha, een soort bruisende, alcoholvrij drank mee kunt maken. Scoby is een fijn weefsel van verschillende bacterien en gisten die een drijvende zwam vormen. Ben benieuwd of het Ria lukt ook Kombucha te maken. Leuk als je tijdens de reis bijzondere mensen ontmoet.

 25 augustus Het seizoen is hier in Zweden wel heel kort. Half juli begonnen hier de vakanties en nu zijn alle kinderen alweer naar school en is het rustig in de havens. Op het uitgestrekte water komen we zelfs maar een enkele boot tegen. Nu dus ook geen jonge mensen meer in de havens en geen klaterende kinderlach meer te horen. We liggen in Åhus en hebben vanaf de Stockholmse scheren al 72 uur gevaren en zo’n 750 kilometer afgelegd. En zijn dus al lekker op de terugweg. Gisteren zijn we vanuit Hanö vertrokken. Hier en daar zien we de Barracuda verschijnen. Ook in Kalmar hebben we weer bij elkaar gelegen. Toen wij op Hanö waren lagen zij in Torhamn. Ben benieuwd wanneer we ze weer zien.

We zijn blij met onze stabilisatoren. Op weg naar Hanö trok de wind onderweg aan, eigenlijk is dat bijna altijd zo. En doordat de wind uit zuid kwam, bouwden de golven zich hoog op. We gingen van oost naar west en hadden de golven van opzij. Aad vond het prima gaan, ik voelde me het laatste stuk niet op mijn gemak. Tegen zeeziek aan. Gelukkig heb ik aan Aad zo’n fijne schipper, hij kijkt tijdens het varen altijd met een gelukkige blik mijn kant op. Het in de golven varen doet hem denken aan zijn tijd bij de reddingsbrigade, leuk vindt hij dat. Dat geeft in ieder geval vertrouwen. Fijn zo samen in Zweden te mogen zijn. Het is hier overal wonderschoon. Ook nu weer.

Negen jaar geleden waren we ook op Hanö, maar dan in het voorjaar. Het eiland is eigenlijk een groot natuurreservaat, met als uitzondering het vissersdorpje Hanö zelf. Ik herinner me van toen we hier met de ONJ waren dat het een ruig eiland is, met veel herten. Toen hebben we er niet een gespot. Nu, tijdens onze wandeling door stenig gebied, wel; vijf reeën, waarvan twee met jong. Bij de vuurtoren lagen twee reebokken met een groot gewei, achter een muurtje. Waarschijnlijk om de jonge mannetjes te beschermen. Het gebied staat vol met meidoornstruiken, kamperfoelie en wilde rozenstruiken met knaloranje en rode rozenbottels. Wat is dit toch een lief haventje, met vrij veel kleine falurood geschilderde vissershuisjes. Schots en scheef aan het havenbekken geplaatst. Ook Hanö is weer zo’n overgangspunt. Na dit eiland gaan we naar het zuiden, naar Åhus en vervolgens naar Simrishamn. Het is een hele afstand, onze route en vanaf nu niet meer verstopt tussen eilandjes. Nu hebben we voorlopig alleen grotere oversteken. We kunnen morgen waarschijnlijk een stukje verder. Dan vertrekken we weer vroeg. In de ochtend staat er minder wind.

16 augustus Nadat de stabilizers zijn ingebouwd zijn we eerst een nachtje in Västervik gaan liggen om van alle bouwactiviteiten n beetje bij te komen. Omdat het met stabilisers kan zijn we de volgende dag naar Öland overgestoken. Naar de prachtige vissershaven Byxelkrok. Alhoewel we niet rolden werd Ria toch zeeziek. Jammer. De oversteek wil ik jullie niet onthouden. Varen jullie mee?

Gisteren is de test met de stabilisers geslaagd. Om 11.00 uur lagen we in het water en heeft Rens de computer voor de aansturing van de stabilisers ingesteld. Op weg, eerst nog op klein water, hebben we de stabilisers anders om laten werken. Toen ging Tiberius op vlak water flink heen en weer. Een gekke ervaring. Rens heeft gecontroleerd of al het laswerk goed gedaan was en de bussen waar de Stabilisers in zitten niet trilden of bewogen. Dat was o.k. Toen naar groter water tot buiten de fjord, op volle zee. Daar stond windkracht 6 met een onrustige deining van meer dan een meter. Ik heb Tiberius met de stabilisers in werking dwars op de golven gestuurd. We bewogen wel op en neer maar slingerden niet. Toen we de stabilisers parkeerden en dus buiten werking stelden begon Tiberius te rollen. Steeds heftiger. Ik liet het zo ver komen dat alles door de boot slingerde en Rens zich verschrikt vast hield. We gingen wel 15 graden scheef. Toen heb ik de stabilisers weer in werking gesteld en stabiliseerde Tiberius direct. Het leed was geleden. Tiberius is van een dronken onbeheersbare slingerende olifant een zeewaardig schip geworden. Tiberius laat zich veel makkelijker sturen. Ik hoef niet voortdurend op te letten waar de golven vandaan komen en met de billen bij elkaar sturen. Ongelooflijk wat twee van die, relatief kleine ronddraaiende armpjes met het schip kunnen doen. We hoeven voortaan minder snel voor zwaar weer bang te zijn. De mogelijkheden van onze reizen door Europa zijn werkelijk toe genomen. Het is een hele investering maar het is het waard!

 

8 augustus We liggen al voor de zesde dag in de hal van Marina Loftahammar. Het werk aan de stabelizers vlot goed. Bosse en Magnus hebben goede lassers, een elektricien en een oude timmerman geregeld. Wij helpen waar we kunnen. Om ‘s avonds na het harde werk de maag te vullen hebben we een pizzeria in het dorp ontdekt, waar Ria heerlijk glutenvrije pizza’s kan eten. Daar eten we nu al drie dagen achter elkaar. De laatste twee dagen samen met Bosse, eigenaar van de Linssen die ook stabelizers krijgt en Rens, die het project vanuit DMS aanstuurt . Reuze gezellig. Bosse is eigenaar van de Marina en een aantal hotels in Visby. Hij is een kleurrijke man die vroeger op een crossmotor de rally Parijs – Dakkar gewonnen heeft. Rens is een aardige monteur van 30 jaar uit Brabant waar we het goed mee kunnen vinden. Als we klaar zijn met eten vallen we van al het werk en de drukte om ons heen direct in slaap in de Vandrarhem waar we een knusse kamer hebben. De volgende ochtend gebruiken we een rijk ontbijt in de Vandrarhem voordat we weer aan het werk gaan.

De Linssen van Bosse krijgt nu de bussen voor de stabelizers ingelast. Maandag en dinsdag zijn die er al bij ons ingegaan. De elekricien trekt de draden van de kuip naar de motor en naar het display op de stuurstand. Gisteren zijn Ria en ik daar al mee begonnen. Het is altijd weer een hele toer om de draden door de boot te krijgen. We zijn het fysieke werk ook niet meer gewend. Het is zweten bij een temperatuur van boven de 25 graden. Ik heb gisteravond ook de boxen rond de bussen en de bussen zelf de eerste grondlaag gegeven. Dan moet je, net als de lassers in de ruimte onder de kuip gaan liggen en zo in alle hoeken en gaten de verf zien te krijgen. Toen ik vanmorgen opstond was ik er stijf van. Rens denkt dat we vrijdag al weer het water in kunnen. Misschien testen we de stabelizers dan ook direct omdat er dan een pittig windje staat. Als dat niet lukt doen we het a.s. zondag.

De scheren voor Loftahammar zijn trouwens prachtig. Zondag zijn we met de Linssen van Bosse naar het prachtige eilandje Rågö gevaren waar we met hem geluncht hebben in het idylisch gelegen restaurantje op het eiland. Zo’n plek moet je weten. Dat staat niet in de boekjes.