De Havel

Afgelopen anderhalve week zijn we verder het Mittellandkanaal “berg op” gevaren. Aanlegplaatsen waren Haste, Hannover, Braunschweig en Calvörde. Natuurlijk in Hannover weer bij de Goldener Drache gegeten. We verkennen het meer historische deel van de stad en ik maak foto’s van de Marktkirche en het Alte Rathaus.

Ook een bijzondere ontmoeting met Cartsen Wegener. Hij heeft een leuke boot in de haven liggen maar hij droomt er van om op een grotere boot te gaan wonen. De tekeningen heeft hij al klaar. Zeer verdienstelijk. Hij kwam er mee aan boord, onder de indruk van Tiberius. Na enkele gesprekken had hij wel door dat hij nog een weg te gaan heeft. We zijn benieuwd naar zijn volgende versie.

Ria maakt zich bij vertrek uit Hannover zorgen over sluis Anderten met een “hub” van 14 meter. De laaste keer ging ik rustig aan dek foto’s maken en moest Ria stevig aan de lijnen hangen om Tiberius in evenwicht te houden. Dit keer bleef ik braaf op mijn plek en ging het beter. Beetje gas vooruit en weer achteruit en ook een boegschroefje er bij. Zo blijven we beter bij de sluismuur hangen. Het gaat ook wel heel snel en van dikhout zaagt men planken.

Wel foto’s van de prachtige sluis Hohenwarthe direct na het grote Wasserstraszenkreuz Magdenburg over de Elbe. Daar zijn drijvende bolders en is het sluizen, ook voor Ria, een makkie. Ook al overbruggen we zowat 20 meter in een keer.

• 

• 

• 

We doen het beter dan de Fortuna die zich in sluis Sülfeld bijna ophing. We hebben de aardige man uit Zuid Afrika en zijn Poolse vriendin, al eerder in Hannover ontmoet. Ze hebben plannen om met hun uit Frankrijk gehaalde boot de oceanen te bevaren maar laten de Fortuna eerst in Sczettin opknappen. Toen sluis Sülfeld met een flik vaartje leeg liep gaf Ria een gilletje. De Fortuna bleef met de op het dek gebonden mast op de rand van de sluis hangen. Ik heb snel de sluiswachter via de marifoon opgeroepen en riep: stop, stop, stop! Ondertussen hing de onfortuinlijke Fortuna al bijna 4 meter scheef. Nadat de sluismeester de sluis weer vol liet lopen en daarna zeer, zeer langzaam leeg was het leed geleden. Een aardige relatietest voor het stel zullen we maar zeggen.

Nu liggen we in een haventje aan de Plauer See, een meer als onderdeel van de Havel. Na alle kanalen eindelijk een plekje met uitzicht over wat groter water. Heerlijk! Aangemeerd bij een bullebak van een havenmeester, die ons er van verdacht dat we even kwamen en direct weer weg zouden gaan. Ons al scheldend ontving nadat we na vijf uur varen en twee sluizen even rustig gingen zitten, voordat we ons gingen aanmelden. Hoezo gastvrijheid?