Toen we Rostock verlieten zag ik vanaf de Unter Warne een lint van vreemde statige bebouwing in het midden van de binnenstad van Rostock. Rolf had wel verteld dat er een buurt met wonderlijke baksteenarchitectuur in de stad was. Ik moest daar eens gaan kijken. Maar daar is het, tijdens ons verblijf daar, niet van gekomen. Eenmaal in Warnemünde aangekomen zat me dat toch niet lekker. Ik wilde het stedenbouwkundige naadje van de kous weten. Dus op internet maar eens dat bewuste lint opgezocht en wat blijkt, het is de Lange Straße. Een bekende straat in Rostock waar de leiders van de voormalige DDR wilden uitdrukken dat Rostock belangrijk was. Met de trein en tram naar het centrum van Rostock is een half uurtje. Dus maandagmiddag ben ik gaan kijken en foto’s maken natuurlijk. Wat in het vooruitgangsdenken van de jaren ’60 in Utrecht en Amersfoort niet is gelukt, een verkeersader dwars door de gevoelige binnenstad naar het centrum trekken, is hier wel gelukt.
Historisch gezien was de Lange Straße een ordentelijke straat in de historische binnenstad. Dat is te zien op onderstaande oude stadsplattegrond. De straat werd echter grotendeels verwoest tijdens het vier nachten durende bombardement in de Tweede Wereldoorlog.
De Lange Straße werd herbouwd in de stijl van het historicisme. In de loop van de reconstructie van de binnenstad, die begon in 1949, wilde de regering van de DDR het uiterlijk van de stad onderstrepen als de belangrijkste haven van de republiek o.a. door een magnifieke, monumentale snelweg te bouwen. Het moest het nieuwe, socialistische Rostock symboliseren. Op 30 januari 1953 werd door Walter Ulbricht het startsein gegeven. Een derde van de huizen die de Tweede Wereldoorlog overleefden werden aan de noordkant van de Neuer Markt afgebroken zodat de Lange Straße direct met de Neuer Markt verbonden kon worden. Van 1953 tot 1957 heette het de weg van de Nationale Bouw.
De socialistische, classicistische architectuur voor de straat greep terug op de Noord-Duitse baksteengotiek: rozetten, gevels en pinakels. Het later gebouwde ‘House of Shipping’, werd gebouwd in de internationale stijl. Vanwege de geplande functie als Aufmarschstraße was het profiel drie keer zo breed als het historische origineel, in de hoogte overschreed het alleen de naburige Marienkirche niet.
Toen de straat pas klaar was waren de gevels goed te zien. Op straat stond alleen de Trabant, als standaard vervoermiddel in de DDR, netjes langs de stoeprand geparkeerd. Het huidige beeld is drukker met de volgroeide bomen en de auto’s die op veel plekken dwars staan geparkeerd. Toch is het totaalbeeld nog steeds indrukwekkend. En dat was ooit ook de bedoeling.
Tiberius 