Maand: juli 2020

29 juli 2020
De Hollandse IJssel is prachtig en heeft bovenstrooms soms Vechtse allures. Dit deel van deze rivier hadden we nog niet ontdekt. Het benedenstroomse deel van de Hollandse IJssel tussen Gouda en de plek waar de rivier in de Nieuwe Maas stroomt, is heel druk met beroepsvaart. Dat merkten we vorig jaar, op de terugweg vanuit Duitsland. De rivier is daar nog breed en onder invloed van eb en vloed.

Wij varen nu vanuit Gouda de andere kant op, stapje voor stapje de Hollandse IJssel af richting IJsselstein. We willen de rivier goed leren kennen en blijven in elk stadje 3 dagen liggen. Zo komen we de de drukste vakantieperiode in het jaar op een leuke manier door.

Het eerste stukje was heel kort. Van het centrum van Gouda, via de Mallegatsluis de Hollandse IJssel op tot de Waaiersluis, waar de invloed van eb en vloed ophoudt. We worden geholpen door een enthousiaste sluismeester. Hij had een eigen bedrijf met veel stress en is nu sluiswacht. Hij geniet er zichtbaar van. Deze sluis wordt nu nog voornamelijk door de pleziervaart gebruikt, maar de extra “waaierdeuren” zijn nog in werking. Worden ook nog wel een enkele keer gebruikt. De sluis heeft normaal een schutlengte van 24 meter. Grotere schepen tot 38 meter kunnen dus niet geschut worden. Wanneer de waterstand aan beide zijden van de sluis echter even hoog staat, wordt de sluis geheel opengezet en kunnen de grotere schepen er ook door varen. Toch kan er dan ineens, door bijvoorbeeld een snel opkomende vloed, een krachtige stroming in de sluis ontstaan. De sluis kan dan niet meer veilig met de gebruikelijke sluisdeuren worden afgesloten. Op zo’n moment bewijzen de waaierdeuren hun waarde.

Het tweede deel van onze tocht over deze romantische rivier is van de Waaiersluis tot Haastrecht. Ook maar een stukje van nog geen 3 kilometer. Haastrecht ontstond rond 1100 op de plaats waar het veenriviertje de Vlist uitmondt in de Hollandse IJssel. Op grond van deze belangrijke ligging, op het kruispunt van twee waterwegen, heeft Haastrecht in 1396 stadsrechten gekregen.

We nemen vanuit Haastrecht bus naar Oudewater. Over de dijk en over het jaagpad maken we terug een prachtige wandeling naar Hekendorp. Een schattige plek waar je via een handbediend sluisje naar de Reeuwijkse plassen kunt varen, als je tenminste niet hoger bent dan twee meter.

23 juli 2020
We hebben Leiden verlaten omdat het in de stad, ondanks corona, een gekkenhuis is. Lisa is gisteren nog wel in Leiden aan boord geweest om Inca te laten oefenen met in de boot stappen. Inca was bang van de afstand tussen de boot en de kade. Het was met de hulp van Frans van het KNGF snel opgelost. Volgens hem is de boot veel te glad en is er te weinig ruimte voor een hond om op te stappen. De oplossing is om Inca bij kop en kont op te pakken en over het gangboord op de boot te tillen. Een handigheid die ik nu van Frans geleerd heb.
We zijn al weer een week geleden uit Haarlem vertrokken met als bestemming Lisse. We hadden aan Dymp en Jan beloofd dat zij een stukje zouden kunnen meevaren. Om er even uit te zijn. En zij hadden de voorkeur om vanuit Lisse mee te varen.

In Lisse hebben we eerst nog een bezoek aan het museum de Zwarte Tulp gebracht omdat daar een tentoonstelling van de botanisch tekenaars is. Er hingen een paar prachtige aquarellen o.a. van Jacomien van Andel. Ria heeft meerdere keren les van haar gehad. Maar eigenlijk waren de twee films die in het museum vertoond werden nog interessanter. Een prachtige zwartwit film uit de oude doos waarin het hele proces van de bol gepresenteerd wordt, van het met de hand planten, koppen, pellen, sorteren, verpakken tot en met het transport per schip en per stoomtram. Prachtige beelden die deels nog veel herinneringen opriepen. Een tweede, lange documentairefilm ging over de geschiedenis van de tulp. Van de oorsprong van de wilde bloem in de Kaukasus, het meenemen van de bollen naar Turkije waar meerdere Sultans er straal verliefd op werden. En vele eeuwen later pas naar het westen waar de tulp ook uitgroeide tot een succes. Gevolg was o.a. tulpenmanie; een hausse in de tulpenhandel in Holland, die rond 1634 opkwam. In de Nederlandse Gouden Eeuw bereikten de prijzen van de nieuw geïntroduceerde tulpenbollen extreme hoogten. In januari 1637 werden tulpenbollen verkocht voor meer dan tien keer het jaarsalaris van een ervaren vakman, en waren ze ongeveer evenveel waard als een Amsterdams grachtenpand! Begin februari 1637 kwam er al weer een abrupt einde aan deze gekte. Blijkt dus dat ik, ondanks het feit dat ik midden in de bollenstreek ben opgegroeid, weinig van de geschiedenis af wist. Schande voor het onderwijs op de lagere school!

De volgende dag zijn Jan en Dymp om 10.00 uur op de boot en maken een prachige cruise met ons van Lisse, via de Ringvaart, de Brasem, de Wetering en de Oude Rijn naar Leiden.

Achterzijde van de Hooglandse Kerk aan de zijde van de Nieuwstraat.

14 juli 2020
Om met Ilja Leonard Pfeijffer te spreken, we zwerven verder door het oude Europa; dit jaar alleen door Nederland. Van de ene historische stad naar de volgende. Wij Europeanen leven volgens Ilja voornamelijk in het verleden en ik denk dat hij daarin gelijk heeft. De Chinezen gooien oude spullen weg, wij koesteren onze historie. Ik maak dan ook voornamelijk plaatjes van de oude stad. Daarin zijn de lagen van het verleden opgeslagen. Zelfs als we nieuwe stadsdelen maken, borduren we vaak voort op eeuwen bouwtraditie.

Pieter en Stephanie varen van Amersfoort mee naar Weesp. Ze kunnen dit jaar hun buitenlandse tripjes niet doen. Maar op deze wijze hebben ze toch een kleine cruise. Een mooie tocht over de Eem, het Randmeer, het Markermeer langs Pampus en de Vecht op via de Grote Zeesluis van Muiden. We maken vast op ons oude vertrouwde plekje, tegenover café de Walrus aan de Vecht. Vandaar hebben we een mooi uitzicht op de Lange Vechtbrug en het Fort.

Natuurlijk drinken we een kopje koffie bij Lisa en Ivo nu we hier liggen. Wat is Weesp toch een ontzettend leuke plaats aan de Vecht. Met lieflijke grachtjes en mooie plekjes rond de kerken. Op vrijdag gaan we met een Greenwheels auto naar Amsterdam, voor een nieuwe ronde ACP injecties in Ria’s kniëen. De volgende dag maken we een wandeling langs de Vecht. Zondag varen we over het Smal Weesp naar het Amsterdam-Rijnkanaal. We slaan rechtsaf richting het noorden en varen een stuk over het nu zeer rustige kanaal. Zo stil hebben we het nog niet eerder meegemaakt. Weinig beroepsvaart; het kan hier anders met die kanjers van schepen, flink tekeer gaan in deze klotsbak. Zelfs op het Binnen-IJ is het rustig. Waarschijnlijk ook doordat de rondvaartboten dankzij de Covid 19 uitbraak nog steeds niet met passagiers varen. We varen de Sixhaven voorbij, hier hebben we al vaker gelegen. Nu meren we aan bij de wat verder naar het westen gelegen Amsterdam Marina, bij de voormalige NDSM werf. Een grote, luxe, maar wat onpersoonlijke jachthaven. We liggen aan de binnenkant van de golfbreker en hebben een eersterangs uitzicht op de voorbij varende schepen en genieten van een prachtige zonsondergang. We eten Ceviche van kabeljauw bij het hippe Pllek iets verder op de voormalige NDSM-Werf.

Je kunt hier al aan de lucht zien en het ook voelen: we zijn dichtbij de kust. Het lijkt alsof we op een eiland liggen, een maritiem gevoel met al die zeeschepen. Eén nacht is genoeg, dan we varen door naar Haarlem. Een mooie tocht, via het sluisje in Spaarndam. Ook hier liggen we op ons vaste plekje, aan het Korte Spaarne. We hebben vanuit de kuip uitzicht op de St. Bavokerk, de Waag, het Teylers Museum en de voet van Mercurius op ooit het kleinste museum van Nederland.

29 juni 2020
We hebben Friesland verlaten en liggen nu in de Eemhaven van Amersfoort om hier Ivo zijn verjaardag te vieren. Weer helemaal vertrouwd hier. Alle plekjes van Amersfoort kennen we op ons duimpje.
Onze eerste stop hier naar toe was Urk. Altijd leuk om in dit drukke vissersdorp te liggen. Woningen en werk- plekken zoals scheepswerven liggen hier nog ouderwets pal naast elkaar. Iets wat op andere plekken in Nederland niet meer schijnt te kunnen. Geweldig om te zien dat het juist extra veel woonplezier geeft en geen hinder. Tussen de middag zie je de mensen nog ouderwets met de fiets naar huis gaan voor de warme hap.

Via het Markermeer varen we de volgende dag in een ruk naar de Eem waar we een plekje naast het Raboes vinden. We genieten van de prachtige weidsheid van de Eempolder. Omdat het de komende dagen tropisch warm wordt zoeken we een plekje in Eembrugge op het hoekje van het Ocrieteiland. Lekker in de schaduw onder een boom. We eten weer voor het eerst buiten de deur op het terras van het restaurant van de Eemnesser-haven.

We moeten echter wel, ondanks de warmte op vrijdag in de Eemhaven een plekje hebben om de verjaardag van Ivo te kunnen voorbereiden. Die vieren we weer voor het eerst met ons hele gezin en natuurlijk ook met Lisa. Sinds Ivo en Lisa hebben besloten een huis te zoeken hoort zij er echt bij. Ria heeft een toespaakje voorbereid waarin ze stil staat bij Ivo zijn 36-ste verjaardag en heet Lisa welkom in ons clubje. Ze heeft drie schalen lasagne gemaakt met heerlijke frisse Caprese vooraf. Samen met de honden van Lisa en Ivo en de papagaai Joeri is het alsof het altijd zo geweest is.