Krak

Maandag 26 augustus

Het is alweer 26 augustus, het weer is omgeslagen, de zomervakanties zijn afgelopen. Alle basisscholen zijn met het nieuwe schooljaar gestart. Het was dan ook al een stuk rustiger op het water.

We zijn maandag uit ’s Hertogenbosch vertrokken richting Woudrichem aan de Boven Merwede. Een klein lief plaatsje waar nog een behoorlijk aantal zalmschouwtjes ligt waar hier op de Waal vroeger zalm mee werd gevist. Leuke kleine bootjes met een kleine kajuit van zeildoek er op. We hebben genoten van ons tochtje over de Maas en de Andelse Maas. Deze rivieren zijn zo mooi, met kleine zandstrandjes en solitaire bomen. Gisteren zijn we het Merwedekanaal afgestoomd naar Vianen waar we nu aan het kantje schuilen tegen de stormachtige westenwind.

Het beviel ons wel in het prachtige ’s Hertogenbosch. Een fijne stad met prachtige woonhuizen, pastorieën, schoolgebouwen en natuurlijk de kathedraal. Een nog goed herkenbare vestingstad.

Het kleine riviertje de Dieze stroomt dwars door ’s Hertogenbosch, tussen de straten en vaak ook er onderdoor. Je waant je soms in een Anton Pieck schilderijtje. Heel lieflijk.

We ontmoetten Carien, onze lieve vriendin, op de boot. Fijn om haar na een lange tijd weer te spreken. Zondagmiddag, na het museumbezoek, gaan we bij haar langs om haar nieuwe appartement te bekijken.

We blijven gewoon wat langer. Zonde om na een of twee dagen weer te vertrekken. Je ziet immers niets van een stad in zo’n korte tijd. Zondag brachten we een bezoek aan het NoordBrabantsMuseum dat midden in het centrum ligt. Samen met het DesignMuseum omarmt het een gigantische binnentuin. Het klapstuk was de tentoonstelling van Shao Fan, een Chinese kunstenaar van een jaar of 50. Hij vond het jammer dat de mens eigenlijk vergeet dat wij ook maar gewoon zoogdieren zijn, alleen dan wel met begrip van ethiek en moraal. In zijn schilderijen zag je dan ook dieren zoals konijnen, een aap en een baby tijger met menselijke handen en mooi gelakte nagels. Heel bijzonder. Olieverf op doek, maar ook hingen er grote werken met inkt op rijstpapier. Prachtig! Zo subtiel, zacht en met fijne streken en subtiele kleuren. Heel indrukwekkend. De verzameling van Jan Sluijters viel er helemaal bij in het niet.

We lagen aan een laag steiger in de Brede Haven. Met naast ons een hoge kademuur, zoals je die  door heel ’s Hertogenbosch ziet. Met een heel steile trap van 4 meter hoog naar boven. Ik ben er een keer op geklommen, op mijn achterwerk. Terug achterstevoren er weer af. De volgende dag was het weer extra waardeloos met mijn knieën. Dit is niks, dit moet anders. We vroegen de havenmeester of er misschien ook een plekje met een helling was. Ja, aan de andere kant van de brug had hij wel een extra brede box voor ons. Dat zou moeten passen. We kleedden ons snel aan voordat het plekje weer weg zou zijn…. Aad haalde de lijnen en stootwillen aan de voorzijde  al weg, zodat ik mijn knieën kon ontlasten. En ik ging achter in de kuip kijken. We moesten achteruit onder de brug door. Het was nl. zo smal dat we niet konden keren. Zo ontzettend knap van Aad dat hij met de boot achteruit kan varen, bijna zoals hij ook met een auto rijdt.

En dan: een hoop herrie, ja hoor de mast weer vergeten! Deze is nu helemaal afgebroken. Als een lucifer. Eigenlijk wilden we het niet in het blog zetten, omdat we ons zo ontzettend generen. Wat ontzettend stom! Maar ja, beter nu opbiechten dan later van iedereen horen: maar jullie hadden toch een houten mast? Ons mooie cederhouten mastje, helemaal naar eigen ontwerp met de hand door een mastenbouwer gemaakt. Afgeschreven.

We balen verschrikkelijk, Aad kwaad, hij begon zelfs met spullen te gooien en gaf mij de schuld.

Na  een beetje van de schrik bekomen te zijn, zijn we ’s avonds maar uit eten gegaan. Dat was trouwens wel een tijdje geleden. Ondertussen heeft Aad alweer een nieuwe mast getekend, van RVS deze keer en een stuk korter. We varen de komende week naar Hoorn waar Nikos, onze steun en toeverlaat, de oude mast zal ontmantelen en een tijdelijke oplossing voor de apparatuur kan vinden. Daarna varen we over naar Vollenhove, zodat de boot daar op 14 september uit het water kan om geschilderd te worden. Terwijl Tiberius in de hal ligt, kan het nieuwe RVS mastje gemaakt worden. Als de boot is geschilderd laten we het mastje monteren en varen weer helemaal nieuw naar Amersfoort om te overwinteren.