Delft en Schiedam

zaterdag 22 mei

De route over de Trekvliet en de Delftse Vliet, van Leidschendam naar Delft is prachtig. Eerst komen we langs het chique Voorburg. We varen langs diepe, rijk begroeide achtertuinen tot aan het water. Verderop, in Den Haag schampen we de rand van de stad met veel verkeer en bruggen. Ongeveer de helft van de bruggen moet open. Via de marifoon gaat dat vlot. De brugwachters volgens ons op afstand van brug naar brug. We hoeven nergens lang te wachten. Het laatste stuk varen we rond de Delftse binnenstad en leggen aan in de Zuidkolk. Hiervandaan schilderde Vermeer zijn bekende stadsgezicht op Delft. Van het uitzicht van toen is niet veel meer over. We kunnen vanaf onze ligplaats alleen de de toren zien die de binnenstad doet vermoeden.

Tussen de buien door maak ik foto’s van Delft. Zo kan ik, als het buiten guur en koud is op de boot de foto’s samenstellen tot een stadsgezicht. En wat is er leuker dan het ‘Gezicht op Delft’ van Johannes Vermeer proberen na te bouwen. Heel leerzaam. Veel van de poorten en oude gebouwen uit de 17e eeuw zijn echter verdwenen. Maar, door goed te zoeken vind ik toch nog monumenten die er voor in de plaats kunnen staan. En natuurlijk wordt dit met foto’s samengestelde stadsgezicht niet hetzelfde als het met vlotte kwast geschilderde exemplaar van Vermeer. Het blijft een interpretatie. Zo heb ik rechts in mijn stadsgezicht de Oosterpoort gebruikt, waar Vermeer de Schiedamse poort schilderde en heb ik veel meer onderdelen op een andere plek in de stad gevonden. Maar, de toren, het stralende middelpunt staat er gelukkig nog steeds. Het mooiste is om het licht dat Vermeer probeerde te vangen, na te maken. Een hel verlichte toren en rode daken op de achtergrond, suggereren dat de stad daar door de zon beschenen wordt.

We genieten van Delft. Zo hebben we de stad nog niet meegemaakt. Altijd waren we er voor een kort bezoek. Nu zien we dat de stad meer is dan een studentenstad. De binnenstad is prachtig en divers, met zijn smalle grachten en een grootse markt.

Jos en Rolf varen mee naar Schiedam, omdat dit met name voor Rolf bekend terrein is. Als we Schiedam naderen moeten we bij De Rolbrug bij ‘Huis te Riviere’ de brugwachter in Schiedam bellen. Bij de naam van de brug zou je wel iets anders verwachten dan dit smalle, roestige, grotendeels met de hand te bedienen exemplaar, gelegen naast een sloopbedrijf. Een van de wachters met snor, komt met zijn zwarte regenjas, voorzien van lichtgevende grijze strepen, op een glimmend gepoetste oldtimer Zundapp bromfiets. Precies zoals een brugwachter er uit moet zien. Iets verderop begrijpen we pas hoe serieus hun taak is. Als we de A20 en het vlak er naast gelegen spoor kruisen moeten zij 5 bruggen vlak achter elkaar voor ons openen. Het zijn de afritten van de A20 en parallelwegen aan het spoor. Soms is de ruimte tussen de bruggen niet veel langer dan een scheepslengte. Bovendien lig je dan te wachten onder het brede, donkere viaduct van de A20 en het spoor, dat voor ons net hoog genoeg is. Na de Proveniersbrug liggen we in een klein haventje vlak naast de molen de Kameel. Een opnieuw gebouwde, typische Schiedamse stelling-stadsmolen die gebruikt werd om gemout graan te malen voor de fabricage van jenever, waar Schiedam bekend om is. De oorspronkelijke Kameel heeft tot 156 jaar geleden dienst gedaan. Toen blies een windvlaag de wieken van de molen. Drie jaar later zijn de resten van de molen gesloopt. Omdat dit een van de meest beeldbepalende molens in Schiedam was, is 12 jaar geleden besloten de molen te herbouwen.

Om het oude beeld van Schiedam, met zijn hoge molens en karakteristieke, vaak uit gele baksteen gebouwde pakhuizen te eren, heb ik een stadsgezicht langs de Noordvestgracht gemaakt. De molen De Noord en De Nieuwe Palmboom laat ik daarlangs figureren en ook de brug naast de Beurs komt op mijn stadsgezicht terug omdat die zo typisch Schiedams is. De donkere lucht is geen fake, zo is het weer hier op dit moment!