Maand: juni 2021

Ons rondje Zeeland zit er op. Na een onrustige nacht aan een steiger bij de Volkeraksluis zijn we vanochtend vroeg, in de druilerige regen, via het Hollands Diep en de Dordtsche Kil naar Dordrecht gevlucht. De noordelijke wind stond vannacht recht op het drijvende steiger. Toen Ria vanochtend even boven ging kijken, hing de zware boot voor ons, half op twee springen aan het steiger. Ik heb de mensen nog proberen te wekken maar ze gaven geen sjoege. We vertrouwden het niet en zijn voor dag en dauw vertrokken. Stel je voor dat die boot los raakt en met de wind tegen Tiberius aan klapt. De tocht over de Dordtsche Kil was onrustig met stroom tegen wind en de zware tankers die ons passeerden. Door de zuiging van de schepen stond er af en toe een golfslag op de rivier waardoor de kortere boot voor ons zich gedroeg als een duikelaartje. Hier in de haven van de Koninklijke Dordrechtse Roei- en Zeilvereniging liggen we goed. We blijven hier minimaal een week. We bezoeken donderdag de voorstelling Beefteefjes van Servaes Nelissen in Kunstmin hier in de stad. En natuurlijk is er nog veel meer te zien in deze prachtige middeleeuwse stad.

Het was heerlijk een paar dagen door Middelburg te zwerven. De stad straalt een klassieke schoonheid uit. Dat is onder meer te danken aan architect P.Verhagen die de wederopbouw van het historische centrum na het bombardement aan het begin van de tweede wereldoorlog met traditionalistische hand heeft begeleid. De stad is weer pandje voor pandje heropgebouwd waarbij de architectuur dienstbaar is aan de stedelijke ruimte. De rechtlijnig denkende modernisten spraken er schande van. Ik vind het mooi en met mij steeds meer mensen. De Markt ligt er nog steeds netjes bij nadat ik hem 20 jaar geleden heb heringericht en de auto’s van het plein verdwenen.

Vanuit Middelburg hebben we met een Greenwheels autootje nog een bezoek aan de boulevard van Vlissingen gebracht. Lekker uitgewaaid. Bij terugkomst vanuit Middelburg via het kanaal door Walcheren in het Veerse Meer zijn we op een eilandje blijven hangen. We vonden het te warm om weer in Veere te gaan liggen. Konden vanaf het eilandje wel genieten van het prachtige uitzicht op de stad.

Ook leuk om met Ria daarna door Zierikzee te wandelen. Ze heeft veel herinneringen aan de stad waar haar moeder is geboren en getogen. Ria vertelt op elke hoek van de straat wel een verhaal over de tijd dat ze hier bij haar oom en tante of oma en opa logeerde.

Ria: ‘Mijn moeder werd geboren op het hoekje van het Kraanplein, naast het Havenplein aan de oude haven, waar mijn oma een sigarettenwinkel annex snoepwinkel runde. De kinderen waren altijd in de kamer achter de winkel te vinden. Opa fietste over het hele eiland om boeren en hun werknemers te bezoeken en wekelijks loon te betalen. Ook controleerde hij aardappel- en uienoogsten. Deze verkocht hij voor de boeren nadat ze waren opgeslagen in zijn loodsen aan de haven. Later woonden opa en oma aan de Nieuwe Haven. Bij springvloed lagen de zandzakken voor de voordeur. Zo indrukwekkend dat je als kind het hele proces van eb en vloed van zo dichtbij meemaakt en ook over de watersnoodramp hoort praten.

Opa en Oma zijn dan ook geëvacueerd en hebben een maand lang in Leiden bij mijn ouders gewoond. Eenmaal per jaar, in augustus was het mosseldag en de hele kade van de Nieuwe Haven lag dan vol met vissersschepen, waar we met de hele familie bij elkaar kwamen en emmers vol mosselen kochten. Met hier en daar een allergische reactie als gevolg van het gulzige festijn.

Ook herinner ik me bezoekjes aan een tante van mijn moeder. Wat een indruk heeft die vrouw op mij gemaakt; ik denk dat ik een jaar of tien was. Zij was al heel vroeg weduwe en bleef met drie kleine kinderen achter. Om de kost te verdienen werkte ze in het weeshuis en de kinderen kwamen tussen de middag uit school daar eten. Er was waarschijnlijk weinig geld, maar toch vond ik het geweldig dat ze zulke mooie meubels had en dan dat servies! Dat wilde ik later ook! Pas later wist ik dat het meubels van Pastoe waren en dat zij waarschijnlijk een van de eersten was met het Teema servies van Iitalla. Leuk dat mijn smaak voor mooie spulletjes toen al bepaald was’.

De haven van Zierikzee was in het weekend dat we er lagen mudje vol. Wel zijn we van vrijdag op zaterdag verhuisd. De plek waar we de eerste dag lagen was direct naast een terras en de geneugten van deze nieuwe tijd is dat daar dan ook direct weer herrie vanaf komt tot 10 uur ’s avonds, waarna een luidruchtig stel nog eventjes tot na middernacht op een bankje door-feestte. Vis gekocht en Aad heeft een Zeeuwse bolus gegeten, dat hoort er natuurlijk wel bij.

vrijdag 11 juni

Ik teken het havengezicht van Willemstad met een oude hijsinstallatie op de voorgrond.

We genieten volop van het prachtige zomerweer. De zon die we in het voorjaar hebben gemist wordt ruimschoots gecompenseerd. En heerlijk om vanuit Zuid- Holland, na lange tijd, de ruime Zeeuwse wateren weer eens op te zoeken. Vorig weekend lagen we in Willemstad. Een gaaf stadje. Het bijzondere is dat in Willemstad zowat alle voorzieningen binnen de wallen liggen. Inclusief de supermarkt. Zonder overigens concessies te doen aan de monumentale status van de stad en van veel gebouwen daarin. De stad ligt bovendien nog aan drie zijden in het open landschap waarvan een aan de rivier. Je kunt er nog heerlijk eten ook, zoals in restaurant Mauritz. Vooral op zondagmiddag in de prachtig aangelegde tuin, met haagjes tussen de tafeltjes en een echte Liriodendron tulipifera of Amerikaanse tulpenboom bij de entree van de tuin. Jan Wolkers hield zo van deze boom met name die in de Leidse Hortus, ook bij de entree.

Vanuit Willemstad, op weg naar Yerseke, zijn we eerst nog even in de haven van Ooltgensplaat gaan kijken. We hebben er met de ONJ al een keer gelegen. We passen nu met de Tiberius maar net in het kleine haventje. Ooltgensplaat viel ons tegen en we zijn verder gegaan naar de Grevelingen om daar de zon vanaf een klein eilandje onder te kunnen zien gaan. Echt een Zweeds sfeertje met basaltblokken rond het haventje.

De volgende twee dagen doen we Yerseke aan. Deze oude bekende vissersplaats is vooral mooi door de grote viskotters in de werkhaven en natuurlijk om van oesters en vis te genieten. De stokken die op de oesterbanken de kratten markeren steken mooi af tegen de vage achtergrond in de morgen. Oesters worden gekweekt in de Oosterschelde, waaraan Yerseke ligt. De temperatuur van het water, het zoutgehalte, de bodemgesteldheid, de zuiverheid van het water en de beschutte ligging, maken dit gebied ideaal voor de oesterkweek.

We liggen nu in Veere en dachten in dit prachtige stadje 4 dagen te blijven. Onze planning was morgen met de bus naar Middelburg te gaan waar Ria haar tweede prik kan ophalen. Bij nader inzien rijdt er in het weekend geen bus. Dus moet ik naar de havenmeester om de drie te veel betaalde dagen terug te vragen en gaan we met Tiberius over het kanaal door Walcheren naar Middelburg. We hebben gisteren toch nog even van het zonnige Veere kunnen genieten. We komen hier zeker nog eens terug.

Woensdag 2 juni,

We hadden gisteren een goede reden om in Hellevoetsluis een Greenwheels te huren en er een dagje op uit te trekken. En, jullie raden het al, de reis ging naar het Middeleeuwse stadje Goedereede. Betekent: goede aanlegplek. Een prachtige plaats met een lange geschiedenis die terug gaat tot de Romeinse tijd. De Markt van het stadje lag er onder de stralende zon bij als een idylle uit een Frans sprookje.

Ik had bij aankomst in Goedereede het voorrecht om zo’n beetje als eerste na het Coranatijdperk de toren te mogen beklimmen. Er zaten beneden twee mensen even uit te puffen die de toren aan het schoon maken waren. Het schoonmaken betekent ook het stofzuigen van de 275 traptreden van de toren. Omdat ze toch aan het werk waren mocht ik, samen met nog iemand naar boven. ’n Hele klim, maar het uitzicht was de moeite waard. Er is ook niets mooier voor een stedenbouwer dan de verkavelingsstructuur van een stad van boven te bekijken. En Goedereede is extra de moeite waard vanwege haar prachtige patroon van daken en schuren die langs smalle straten in het stadje staan. Het middeleeuwse stratenpatroon is praktisch nog volledig in takt. Goedereede heeft nog een oude “schurenstraat” waar vroeger de boeren hun werkplaatsen en opslag hadden. Van de oorspronkelijke stads-wallen is niet veel meer over. En het is natuurlijk jammer dat de stad nu midden op het eiland Goeree ligt terwijl het vroeger een uitgang naar zee had en van de visserij leefde.

Natuurlijk hebben we, na het bezoek aan Goedereede, ook het nabijgelegen strand van Ouddorp bezocht. Heerlijk om weer even ouderwets aan het strand te navelstaren en een boterhammetje met omelet te eten zoals moeder Lena dat vroeger klaarmaakte.

We hebben al weer 1,5 week geleden het koude en druilerige Schiedam verlaten en zijn we via de Oude Maas en het Brielse Meer naar Brielle gevaren. We hadden eerlijk gezegd meer van Brielle verwacht dan het ons kon bieden. Natuurlijk heeft Brielle een lange geschiedenis die veel van ons wel kennen. En Brielle is ook een van de stadjes dat nog praktisch volledige stadswallen heeft. Maar al met al vonden wij het er een beetje rommelig bij liggen. Met name de openbare ruimte zou wel eens een opknapbeurt kunnen gebruiken. En het voorzieningen niveau was op z’n zachts gezegd mager.

Dan was het eigelijk nog leuker na Brielle nog een nachtje aan een van de vele aanlegsteigertjes in het Brielse Meer te liggen en te genieten van de vogels. Vlak bij zat moeder zwaan op haar nest terwijl haar man een beetje in de buurt rond schooierde. En twee families Koet waren druk bezig hun gebroed groot te brengen met het afzoeken van de hele oever naar beestjes die ze vervolgens in de kleine hongerige bekjes van de piepende kleintjes stopten.

Op weg naar Hellevoetsluis lag Oud- Beijerland als tussenstop voor de hand. De reis er naar toe was vervelender dan verwacht. We hadden er geen rekening mee gehouden dat de Oude Maas een van de drukste scheepvaartroutes voor de binnenvaart is. Het is natuurlijk de verbinding tussen Europoort en de Waal realiseerden we ons later. Stom. We hadden, bij het verlaten van de Voornse Sluis, aan het eind van het Brielse Meer, direct twee van die joekels achter ons aan. Voor de Spijkenisserbrug liet ik de eerste voor gaan. Onder de brug vond Ria dat ik gas bij moest geven omdat de volgende gigantische duwbak in ons nek zat. Met als gevolg dat ik de eerste weer langzaam aan stuurboord begon in te halen, terwijl hij steeds meer stuurboordwal begon aan te houden. Daarbij hield hij op een gegeven moment zo veel stuurboordwal dat ik ternauwernood nog gas kon terug nemen om niet op de volgende krib te worden gezet. Na een oproep via de marifoon gaf hij aan dat ik me maar had moeten melden en als ik er langs wilde dat aan bakboord kon. Daar zijn we maar niet op in gegaan en zijn de rest van de Oude Maas tot aan het Spui er netjes en veilig achter blijven hangen.

Bij aankomst in het kleine haventje van Oud- Beijerland zei de havenmeester dat hij nog een plekje achterin had. We schrokken best toen we binnen liepen. De haven lag links en rechts Tjokvol op deze zeldzaam hete zaterdagmiddag. Aan beide zijden had ik ongeveer nog twee handbreedtes over tussen de reeds aangemeerde schepen. De jongelui op de kade riepen ons met een glas in de hand toe. Op de plek die de havenmeester voor ons in gedachte had, lag nog een sloep en een waterscooter. Toen die door hem werden weggehaald pasten we net in het overgebleven gaatje. Nadat we twee dagen in Oud- Beijerland gelegen hadden, en de haven weer grotendeels was leeggestroomd op de vaste liggers na, zat er niets anders op dan de hele haven weer achteruit te verlaten. Een man op de kant riep ons toe dat je daar ook alleen met schepen korter dan 10,5 meter in mag. Dat had de havenmeester ons niet verteld. Bovendien ga je er van uit dat hij wel weet wat hij doet. Stom, temeer ook dat Ria al van te voren gevraagd had, of we daar dan wel konden keren. Ja hoor, dat kon makkelijk. Niet dus! Op de foto ziet het er nog wel aardig riant uit maar in werkelijkheid hadden we gewoon te weinig ruimte. Heel anders dan met onze ONJ, hebben we nu vaak echt in de gaten dat we wel een grote boot hebben. Die gewoon niet overal zomaar past.

Op dit moment liggen we aan een meer- boei in het zuidelijke bochtje van het Spui, grenzend aan het Haringvliet. En genieten van het prachtige, warme, zonnige weer en het frisse windje hier op het open water. We draaien met het getijde en met de wind mee. Heerlijk rustig na een rumoerig verblijf in de haven van Hellevoetsluis. Vannacht blijven we hier. Om Rolf gerust te stellen, zullen we het ankeralarm aanzetten.