Drenthe

7 april 2022

We liggen nu in Haren aan de Eems in Duitsland. Vandaag laten we de storm over ons heen razen. Dan kunnen we morgen verder het Dortmund-Eemskanaal op.

Zo vroeg in het jaar zijn de Drentse kanalen niet zo toegankelijk. Het begint op de Hoogeveense Vaart wanneer we Zwartsluis verlaten. Ria belt de eerste sluis en krijgt direct te horen dat het niet mogelijk is de Hoogeveense Vaart te bevaren. We hadden ons drie dagen van te voren moeten melden. Punt.

Ria zegt dat ze dat ook had gedaan en toen een vriendelijke dame aan de lijn had gehad die zei dat we ons gewoon op de dag zelf moesten melden. Niet dus. Goed, na heel wat diplomatieke woorden van Ria, en nadat ze de bewuste sluismeester lief had gevraag hoe we dan wel het snelst in Duitsland konden komen, bond hij in. Een vrouwelijke navigator heeft voordelen. Uiteindelijk komt het er op neer dat we die donderdag tot Hoogeveen kunnen varen. Hij strijkt een hand over zijn hart. De laatste sluis voor Hoogeveen moet hij eerst nog resetten voordat we er door kunnen. We zijn blijkbaar de eerste na de winter. De sluismeester heeft voor ons “uitgeknobbeld” dat we pas maandag verder over de Verlengde Hoogeveense Vaart naar het oosten kunnen. Er is die vrijdag niemand beschikbaar want die komt met een “jacht” van de andere kant. En in het weekend wordt er sowieso niet gesluisd. We moeten ons dus vermaken in Hoogeveen. Gelukkig komen Ton en Ine ons zaterdag vergezellen. Ria heeft lekker gekookt.

Maandag komt een alleraardigste, heel lange, echte Drent ons helpen met de sluizen en bruggen in de Verlengde Hoogeveense Vaart. Hij rijdt met zijn gele autootje van de provincie helemaal mee van brug naar brug en van sluis naar sluis, tot aan Nieuw Amsterdam-Veenoord waar we tegenover de Coop overnachten.

De volgende ochtend komt hij om klokslag 9 uur om ons verder te helpen, niet voordat hij eerst bij ons een kopje koffie in de boot heeft gedronken en zich verwonderd over de ruimte in ons bootje. We hadden Tiberius toen al volgehangen met stootwillen en wrijfhouten. Want we krijgen die dag het moeilijkste deel van het traject: de Veenvaart met 14 bruggen, vaak niet hoger dan 3,50 meter en 7 sluizen waarvan er een niet breder is dan 4,80 meter. Tiberius is 3,45 meter hoog en 4,60 meter breed. Dus weinig speling. Vijf cm aan alle kanten!

Halverwege de dag wordt de lange Drent door een andere Drent vervangen die ons door de volgende sluizen en bruggen leidt. En weer vervangen door nog meer Drentse geelgejackte sluismannetjes. Op een gegeven moment lijken ze steeds meer op elkaar en moet je ze uit elkaar houten door hoedjes of petten die ze toegevoegd hebben aan hun gele sluiswachtersuniform.

En dan naderen we de Veensluis in het Veenmuseum. Een hele oude sluis die nog met de hand bediend wordt. Vier jaar geleden liepen we een diepe kras op in deze sluis. Door de lage, uitstekende beton-blokken die de sluisdeuren beschermen.

We naderen de sluis heeeeel langzaam, en drijven uiterst langzaam de sluis binnen. De sluismeester geeft de kont van Tiberius bij een van de betonblokken een duwtje zodat die ook mee gaat. Maar voordat de sluis bediend wordt deelt de moeilijk te verstane dikke sluismeester ons mee dat we niet verder kunnen. En dat vertelde hij wel 6 keer. Hij had net een telefoontje gehad en het was zo. Uiteindelijk draait hij de deuren achter ons een voor een dicht. Loopt naar voren en draait de voorste deuren van de sluis een voor een open, nadat de sluis heel langzaam is leeg gelopen. Toen de ophaalbrug open. Dat gaat gelukkig elektrisch, en kunnen we weer heel langzaam uitvaren met links en rechts 5 cm speling de de wrijfhouten die langs het beton schuren. Gelukkig dit keer geen krassen.

We kunnen de rest van het kanaal wel af, in tegenstelling tot de berichten van de verwarde sluismeester in het museum. Zelfs in Groningen is er nog een brugwachter. We overnachten voor de laatste sluis in Ter Apel. We hebben die dag “gewerkt” van ’s ochtends 9 tot ’s avonds 17.00 uur en ons uiterst langzaam door alle sluizen en onder alle bruggen door-geworsteld. We zijn even bekaf.

Het Haren-Rütenbrock-Kanal de volgende dag is een eitje. Alle sluizen worden op afstand geopend en op de stromende Eems zoeken we een plekje in de jachthaven.