Op weg naar de Oder

Omdat een binnenvaartschip een sluiswand van de Sluis in Spandau kapot gevaren heeft, moeten we maandag vanuit Postdam een klein stukje om-varen via de Spree en het Berlin-Spandaukanal. We ankeren een nachtje in de Nieder-Neuendorfer See, net zo mooi als alle meren van de Havel.

We vertrekken de volgende dag pas laat omdat bij Oranienburg een bom uit de tweede wereldoorlog is gevonden. Tot eind juli zijn ze met opruimwerk-zaamheden bezig. We mogen de Baustelle pas na 17.00 uur passeren. Op de plek des onheils staan over een grote lengte twee lagen containers op elkaar gestapeld en op de nabijgelegen spoorbrug liggen balen hooi. Wij moeten van de politie tijdens de passage binnen blijven. Direct na deze plek zit een man in zijn achtertuinje rustig te barbequen. Vreemde sitatie. Na de spoor-burg leggen we aan in een haventje in de Lehnitz-See.

Woensdagochtend gaan we op tijd op pad richting Oder. Ria zoekt contact met Peter en Anita van de Barracuda die dit jaar precies het tegenoverge-stelde rondje doen. Wij hebben ze vorig jaar in Zweden ontmoet. Zij wonen ook op hun zelfontworpen en zelfgebouwde schip. Zij lagen afgelopen nacht op de hoek van de Oder en het Havel-Oderkanaal. We spreken af bij Eberswalde waar voldoende aanlegmogelijkheden zijn. Peter bedient de barbeque en Ria maakt een salade en we praten bij alsof we elkaar al heel lang kennen, gingen gewoon verder waar we gebleven waren.

We vertrekken donderdagochtend met regen. Peter en Anita zwaaien ons uit. Een uurtje later schijnt de zon al weer en mogen we het Schiffhebewerk Niederfinow, samen met een duwbakstel binnenvaren. Het is weer net zo’n feest als 11 jaar geleden met onze Post 3. We zoeven samen met de duwbak langs de vele staalkabels met een rustig gangetje de 34 meter naar beneden. Als we dan omhoog kijken zien we ver boven ons de sluisdeur hangen waar we net doorgekomen zijn. Ik bewerk de foto’s zodat de prachtige staal-contructie goed uit de verf komt. Grijze Tiberius kleurt mooi bij het grijze staal van de constructie.

We liggen nu aan de buitenzijde van een klein haventje in Schwedt en hebben direct uitzicht op het wijdse Oderdal. De Oder en de Neisse zijn de twee rivieren die de grens tussen Polen en Duitsland vormen. Het is een grens met een bewogen geschiedenis. Het verloop ervan werd op de Conferentie van Potsdam aan het einde van de tweede wereldoorlog vast-gesteld toen Polen op de kaart naar het westen werd verplaatst. De circa 10 miljoen Duitsers ten oosten van deze willekeurig getrokken grens werden, voor zover niet al gevlucht, ten westen van de Oder en Neisse grens verdreven. Dit vond plaats in een uitzonderlijke strenge winter waarin velen onderweg bevroren. Naar schatting 1,5 miljoen Duitsers kwamen om. In het westen van Duitsland werden de vluchtelingen over het hele land verspreid. Het aanvankelijke vluchtelingenprobleem loste zich in Duitsland voor-beeldig op door de volledige integratie van de nieuwe bevolkingsgroepen in de naoorlogse samenleving.

De temperatuur is hier veel beter dan afgelopen weken in Berlijn en Postdam. Hier kunnen we ons normale dag-en nachtritme weer oppakken. Vanavond wordt hier in Schwedt het midzomerfestival gevierd.

Het kanaal langs de Oder lijkt ook wel een rivier

Auteur: Aad en Ria Trompert

We wonen en werken vanaf juli 2017 op de Tiberius. Ieder jaar, vanaf april t/m oktober varen we over de oostzee, de kanalen en rivieren van Europa. De verhalen daarover zijn in dit blog te lezen.

3 gedachten over “Op weg naar de Oder”

Plaats een reactie