Maand: juli 2019

Donderdag de 25e zijn we uit Wismar vertrokken, met bestemming Neustadt. We gaan niet direct door naar Lübeck omdat het de komende dagen erg warm wordt. In Neustadt is het koeler, omdat de wind vanuit het oosten direct de haven in waait. Zo warm als in Nederland gaat het hier gelukkig niet worden, maar op de boot is 25 tot 28 graden al behoorlijk warm. Om 13.30 meren we in de stadshaven van Neustadt aan. We passen zowaar in een box. Dat is voor de eerste keer deze reis. Wel leuk, geeft het gevoel dat we er ook bijhoren en niet apart aan de kade hoeven te liggen. Helemaal nu, de stad viert haar zoveel-jarig bestaan met muziek aan de kade en de hulpdiensten zoals brandweer en See-notretters, hebben een soort open dag. Wel een mooi gezicht, alle SAR schepen uit de omgeving doen mee. Nadat we de boot hebben omgedraaid liggen we helemaal goed. Alleen in de ochtend in de zon en lekker in het windje. We fietsen vrijdagochtend een rondje door het mooie golvende landschap in de buurt van Neustandt. Maar het bevalt Ria niet. Direct weer pijn in haar knieën.

Het ziet er naar uit dat de temperatuur dinsdag wat zakt en de wind en golven ook. Een mooi moment om naar Lübeck te vertrekken. Daar zullen we een paar dagen blijven, omdat we dat zo’n heerlijke stad vinden. Waarschijnlijk bezoeken we het Eropese Hanze-museum nog een keer. Vorig jaar vonden we dat zeer indrukwekkend. Een soort interactieve voorstelling over de handel en wandel van de Hanzesteden. Teveel om te kunnen onthouden, dus voor herhaling vatbaar.

Het zal wel weer wennen zijn om na Lübeck de kanalen te bevaren, na zo’n mooie tijd aan de Oostzee. Open en helder blauw-groen water met kwalletjes er in. Je kunt een heel stuk onder de boot doorkijken. Zodra we in de kanalen varen is dat gelijk afgelopen. Toch moet je niet denken dat de open Oostzee een paradijs is voor de visliefhebber, de viseter bedoel ik dan. Overal in de havens liggen kotters aan de kade met de aankondiging van verse vis, bakvis, visbroodjes. En allemaal direct van de visser. Nou dat is dus niet waar. Soms wordt hier vis gevangen en direct gerookt en verkocht. Maar vaker wordt de vis bevroren aangeleverd, vanuit ja je ziet het goed, vanuit Urk. Vorige week liep ik langs die leuke vissershuisjes aan de haven in Wismar en stond naast het reclamebord van de kotter een grote vrachtauto uit Urk. Natuurijk direct nagevraagd hoe dat nou zat. Ja, alles wordt bevroren vanuit Urk aangeleverd. Urk is een soort distributiesysteem voor Europa. Soms wordt er hier aan de Oostzee wat gevangen en niet direct verkocht. Dan gaat die vis naar Urk, wordt daar schoongemaakt en gefileerd, ingevroren en weer terug naar de Oostzee gestuurd. Vreemde wereld waarin we leven.

Zondag 21 juli.

Eind maart vertrokken we vanuit Hoorn en zijn dus inmiddels vier maanden onderweg. Onderweg is natuurlijk een breed begrip. Onderweg en toch thuis, soms geeft dat een vervreemdend gevoel. Op gezette tijden verlangen zowel Aad als ik naar een moment van rust en blijven dan een aantal dagen op dezelfde plek. Dan moet die plek natuurlijk wel aan onze verwachtingen voldoen. Zoals Wismar bij voorbeeld. Donderdag hebben we een nachtje in Kühlungsborn gelegen. Een oude badplaats aan de Oostzee, tussen Rostock en Wismar in. De haven ligt aan het nieuwe gedeelte van het dorp. Overal op het strand staan strandstoelen. Aan het begin van de avond begint het gedonder van zware bassen. Twee DJ’s zijn actief. Het is niet te harden in de boot. Daar hoor je alleen het bonken. Aad gaat een kijkje nemen en is van plan om de stekker ergens uit te trekken. Even later stuurt hij een berichtje: kom ook, nemen we een rum-Cola. Dat leverde nog een paar leuke filmpjes op onder het motto: if you can’t beat them……

Op vrijdag is er weinig wind voorspeld en weinig golfslag, dus we kunnen weer op pad. De tocht naar Wismar verloopt aardig rustig. Wanneer we Wismar binnenvaren vragen we ons af wat er aan de hand is. Er is hier niemand? Geen boten in de aanloop naar de haven en in de haven ook niet. We meren in de ‘Alter Hafen’ aan. Er staan hier oude pakhuizen, mooi verbouwd tot hotel of appartementen. Een prachtige poort en kleine vissershuisjes aan het eind van de havenkom. Wanneer we de stad verkennen verbazen we ons opnieuw. Vrijdagavond en geen kip op straat. Ja, hier en daar zijn wel wat mensen op een terrasje, maar de straten zijn hoegenaamd leeg. Zo kunnen we wel de bijzondere schoonheid van deze voormalige DDR-stad goed bekijken. Prachtig; wat een mooie stad. Veel pastelkleurige gestucte panden in allerlei vormen en maten. Minder rode baksteen-architectuur dan bijvoorbeeld in Stralsund. Je kunt wel zien dat Wismar niet zo belangrijk was als handelshaven als Rostock en Stralsund. Er is hier in WO II, lijkt het minder gebombardeerd, veel delen zijn nog authentiek. Hier blijven we een paar dagen langer. Aad was gisteren ziek, een dagje rust was noodzakelijk. Kippenbouillon doet altijd wonderen. Vandaag is hij weer met zijn foto’s in de weer, een goed teken.

De volgende dag lopen we samen een groter rondje door de stad. Net als in de andere Hanzesteden die we bezochten staan hier ontzettend grote kerken. Van de Marienkirche is alleen de toren over. Interessanter is de Sankt Georgenkirche, ook in de Noord-Duitse baksteengotiek stijl gebouwd. De kerk is niet best uit de Tweede wereldoorlog gekomen, het hele dak lag eraf. Tussen 1990 en 2016 is de kerk gerestaureerd. De binnenkant is prachtig. Niet wit geschilderd zoals de meeste kerken die we tot nu toe hebben gezien. Van top tot teen is de kerk opgetrokken in rode baksteen en dat kun je zien, ook aan de binnenkant, daar lijkt de steen licht te geven met de zon door de hoge ramen. In de nieuwe toren is een lift, waarmee je naar 34 meter hoogte kunt en een mooi uitzicht over de stad en de haven hebt. Sinds 2002 zijn de  binnensteden van Wismar en Stralsund opgenomen in de Werelderfgoedlijst van UNESCO. En dat is maar goed ook.
Later kwamen we een Italiaans restaurantje tegen en zijn daar blijven hangen. Heerlijk gegeten en voldaan weer naar de boot. Een spelletje kaart was een mooie afsluiter van de dag.

Toen we Rostock verlieten zag ik vanaf de Unter Warne een lint van vreemde statige bebouwing in het midden van de binnenstad van Rostock. Rolf had wel verteld dat er een buurt met wonderlijke baksteenarchitectuur in de stad was. Ik moest daar eens gaan kijken. Maar daar is het, tijdens ons verblijf daar, niet van gekomen. Eenmaal in Warnemünde aangekomen zat me dat toch niet lekker. Ik wilde het stedenbouwkundige naadje van de kous weten. Dus op internet maar eens dat bewuste lint opgezocht en wat blijkt, het is de Lange Straße. Een bekende straat in Rostock waar de leiders van de voormalige DDR wilden uitdrukken dat Rostock belangrijk was. Met de trein en tram naar het centrum van Rostock is een half uurtje. Dus maandagmiddag ben ik gaan kijken en foto’s maken natuurlijk. Wat in het vooruitgangsdenken van de jaren ’60 in Utrecht en Amersfoort niet is gelukt, een verkeersader dwars door de gevoelige binnenstad naar het centrum trekken, is hier wel gelukt.

Historisch gezien was de Lange Straße een ordentelijke straat in de historische binnenstad. Dat is te zien op onderstaande oude stadsplattegrond. De straat werd echter grotendeels verwoest tijdens het vier nachten durende bombardement in de Tweede Wereldoorlog.

De Lange Straße werd herbouwd in de stijl van het historicisme. In de loop van de reconstructie van de binnenstad, die begon in 1949, wilde de regering van de DDR het uiterlijk van de stad onderstrepen als de belangrijkste haven van de republiek o.a. door een magnifieke, monumentale snelweg te bouwen. Het moest het nieuwe, socialistische Rostock symboliseren. Op 30 januari 1953 werd door Walter Ulbricht het startsein gegeven. Een derde van de huizen die de Tweede Wereldoorlog overleefden werden aan de noordkant van de Neuer Markt afgebroken zodat de Lange Straße direct met de Neuer Markt verbonden kon worden. Van 1953 tot 1957 heette het de weg van de Nationale Bouw.

De socialistische, classicistische architectuur voor de straat greep terug op de Noord-Duitse baksteengotiek: rozetten, gevels en pinakels. Het later gebouwde ‘House of Shipping’, werd gebouwd in de internationale stijl. Vanwege de geplande functie als Aufmarschstraße was het profiel drie keer zo breed als het historische origineel, in de hoogte overschreed het alleen de naburige Marienkirche niet.

• 

Toen de straat pas klaar was waren de gevels goed te zien. Op straat stond alleen de Trabant, als standaard vervoermiddel in de DDR, netjes langs de stoeprand geparkeerd. Het huidige beeld is drukker met de volgroeide bomen en de auto’s die op veel plekken dwars staan geparkeerd. Toch is het totaalbeeld nog steeds indrukwekkend. En dat was ooit ook de bedoeling.

We varen donderdag 11 juli van Barhöft via de hoek bij Darsser Ort naar Warnemünde en vervolgens over de rivier de Unterwarne naar Rostock. Eerst knobbelt het nog wat als we het smalle gat langs het wad voor Barhöft verlaten, maar gedurende de tocht wordt de zee rustiger en aangenamer. Als we Warnemünde naderen ziet Ria in de verte een stad aan de horizon die ze op de kaart niet herkent. Later blijkt het, het 399 meter lange containerschip Manchester Maersk te zijn dat als de skyline van New York uit zee oprijst. De Manchester Maersk heeft een breedte van 58 meter, een diepgang van 27,5 meter en een hoogte van een stad, dus.

Als we de brede havenmond van Warnemünde opvaren worden we overweldigd door de schaal van de ferry’s en een cruisseschip dat aan de kade ligt. Verderop is het grootste cruisseschip van de wereld in aanbouw. De oplevering (180.000 brutoton) staat gepland voor het voorjaar van 2021. Of we daar nu blij van worden…….

Drie kwartier later worden we door Rolf en Jos op de kade in Rostock opgewacht en drinken we op ons weerzien aan boord van de Watersnip. We worden door Jos verwend met een stevige maaltijd en vallen daarna op Tiberius vanzelf in slaap. Vrijdag bezoeken we gezamenlijk de mooie botanische tuin van de universiteit van Rostock. We zien er de Anna Pauwlona boom, vernoemd naar de dochter van Tsaar Paul I. In 1816 trouwde zij met de Nederlandse Koning Willem II. Zij had een voorkeur voor bijzondere bomen en heesters en zorgde ervoor dat deze in de tuinen van paleizen aangeplant werden. Maar ook bezochten we de prachtige systeem- en Japanse tuin.

• 

• 

• 

Zaterdag schijnt de zon volop en ga ik samen met Rolf de stad fotograferen. We beginnen voor de stroom uit, al om 10.00 uur bij de machtige Marienkirche en doen een rondje stad totdat we het zat zijn. Onderweg komen we Ria en Jos, die hun eigen rondje stad doen, in het Kloster Café tegen, waar we een lekkere koffie drinken.

Aankomen in Kloster op Hiddensee is een beetje thuiskomen. We krijgen van de aardige havenmeester een prominente plek aan de kop van de Ferrykade. Zo hebben we zowel een mooi uitzicht over het dorp als over de Bodden.

Nadat we het zout van de boot gewassen hebben en een dutje gedaan, lopen we door het dorp en herontdekken we alle plekken in dit parchtige verstilde plaatsje. De zandpaden, het kerkje op het duin waar we vorige keer een concert bijwoonden, de prachtige doorzichten zowel naar het duin als de andere kant op over het eiland. En natuurlijk het strand, afgezoomd met de zwarte keien en het heldere groene water van de Oostzee.

De volgende dag wandelen we een keer naar het Oosten, over de Dorfstrasse met prachtige vergezichten over de Bodden en het golvende duinlandschap, een meisje voert een paard mee naar de wei. We genieten van de prachtige natuur met koningskaarsen, zwarte toortsen en mooie paarse distels.

Ik wandel zondag langs de Steilküste naar de Leuchtturm Dornbosch, boven op het duin. ’s Middags kijken we gezamenlijk met Rob, Nienke, Jan-Dirk en Dorine naar de finale VS-Nederland met de heldhaftige Oranje-Leeuwinnen, die jammergenoeg verliezen van de perfect spelende Aerikanen.

Stralsund is nog hetzelfde en toch moeten we veel plekken opnieuw ontdekken. Waarschijnlijk kijken we anders dan 11 jaar geleden. De stad is ook meer volwassen geworden. We genieten weer van de prachtige kleuren en de typerende gotische baksteenarchitectuur. De Marienkirche ontdekken we opnieuw. Waarschijnlijk ook omdat de kerk een opknapbeurt heeft gehad. We zijn er tijdens een middagdienst, waarbij een priester een prachtig gedicht van Mascha Kaléko voorleest. Maar ook tijdens het orgelconcert gisteravond, waarbij een bariton enkele stukken met zijn prachtige stem ondersteunde. De Marienkirche wordt beschouwd als het belangrijkste kerkelijke bouwwerk in de zogenaamde baksteengotiek van Noord-Duistland. Het zeer grote orgel is gebouwd door Friedrich Stellwagen en kwam tussen 1653 en 1659 tot stand.

We ontvangen Jan en Herma op de boot en gaan later met elkaar een hapje bij de Italiaan eten. Leuk dat zij ook meegaan naar het orgelconcert. Zij hebben een fietstocht achter de rug van Lübeck naar hier langs de hoge Noordduitse kust en de Hansesteden. Ze logeren in een hotel in de stad, bekijken op donderdag Stralsund met z’n tweetjes en komen daarna gezellig op de boot eten. Wat een leuke ontmoeting zo ver weg van Nederland.

We liggen op een prachtige plek in de haven aan de Noordpier met vrij uitzicht over de stad en de hoge brug over de Strelasund. We halen ons hart op aan de prachtige architectuur van de stad en ik maak er beelden van.