Het lijkt ondertussen wel of we in Sjaelands Odde wonen. Weten de weg naar de supermarkt feilloos te vinden. En leggen al contacten met bewoners. Gisteren bijvoorbeeld met de vriendin van de eigenaar van een delicatessenwinkel. Ze is in Nederland geboren en heeft in Denemarken stedenbouw gestudeerd. Ze werkt bij de gemeente die het hele schiereiland beslaat. Nu kunnen we eindelijk eens praten over de slechte staat waarin het dorp Odde zich bevindt. Lekker roddelen over de eigenaar van de ruim gesorteerde viswinkel hier op de haven die alle uitbreiding van activiteiten tegenhoudt. En over de slechte staat van de wegen en de sobere staat van de woningen. Het blijkt dat het dorp voor 2/3 uit vakantiewoningen bestaat. De eigenaren betalen hier geen belasting. Er is hier niet zoiets als toeristenbelasting. Dus dan is het logisch dat de gemeente geld te kort komt. De jonge stedenbouwkundige heeft hier een prachtig jaren 30 “opknap-huis” gekocht, dat ze met vrienden gaat opknappen. Ze probeert, als stedenbouwkundig medewerker, de gemeente achter een plan te krijgen waarin Odde zich verder kan ontwikkelen. Lijkt me geen eenvoudige taak voor een pas afgestudeerde stedenbouwer. We wensen haar succes.
Het schiereiland is trouwens prachtig. Doordat het zo smal is en door de hogere ligging zie je soms de zee aan beide zijden. De pas met maïs ingezaaide akkers vormen prachtige golvende sporen naar zee. We wandelen in een uurtje naar Odden Kirke. Een vreemd vuurrood geschilderd, middeleeuws kerkje in het dorp Overby met een kerkhof er omheen. Jammer dat alle deuren op slot zitten. De interieurs van de oude Deense kerkjes zijn vaak erg mooi. We eten onze broodjes met een kopje bouillon in een hoek naast de kerk. Een beetje uit de wind want het waait behoorlijk. We nemen een andere weg terug waarbij we de zee tussen ons en het eiland Sejerø zien liggen. Sejerø is onze volgende bestemming waar we pas naartoe kunnen varen als de wind afneemt. Hopelijk kan dat a.s. maandag.
De haven is prachtig met de helder blauw geschilderde vissersboten die qua kleur mooi bij de heldere blauwe luchten en ook bij de dreigend blauwe onweerswolken passen. De gekleurde vlaggetjes op de schepen steken in de avondzon scherp af tegen de donkere achtergrond. Een paar keer per dag, soms in de nacht, schrikken we op als de fel oranje gekleurde Pilot vlak voor ons met veel kabaal wegracet om het volgende zeeschip te begeleiden. Lijkt ons zwaar werk. We moeten even op de muur rond de haven klimmen om de zee te zien. Blijkbaar is deze hoge zeewering noodzakelijk om de haven te beschermen bij echte noordelijke herfststormen. Het voordeel is wel dat we achter de muur een beetje uit de wind liggen.
Twee dagen geleden zijn we op aanraden van Jos met de bus naar het Hempel glasmuseum gereisd. Het kleine museum, met een particuliere verzameling glaswerk, ligt op enige afstand van Nykøbing waar de bus stopt. We eten eerst iets in het plaatselijke cafe in Nykøbing en wandelen via het bos naar het museum dat tegen een helling ligt. Er is een prachtige verzameling glaswerk uit alle eeuwen te zien. J.C. Hempel heeft tijdens zijn leven de collectie verzameld. Hij verdiende veel geld aan een goede scheepsverf die hij ontwikkelde en met name aan de firma Maersk verkocht. De grote lichtblauwe containerschepen varen over de hele wereld. De combinatie van het glaswerk, tentoongesteld in een mooie hoge lichte ruimte, dat met een groot raam uitkijkt op de Nykøbing Bugt, maakt dat het glas nog helderder overkomt. Ria is onder de indruk van de prachtige, uit gekrulde glazen onderdelen opgebouwde, ovale bol van Jeanet Iskander, die de glasprijs van het museum in 2015 won.
Toen we maandag de rustige oversteek van Hundested naar Odde maakten, zagen we het schiereiland Overby op haar mooist. Zacht golvend reist het uit zee omhoog, hier en daar getooid met groepjes naaldbomen. Twee dagen er voor waren we al over de Roskildefjord naar Hundested gevaren. Alhoewel er een aardige noordelijke bries stond, hadden we daar op de fjord weinig last van. Totdat we bij het gat bij Hundested kwamen. Toen heb ik Tiberius en Ria weer op de proef gesteld. Ik moest gas terug nemen omdat Tiberius zich gedroeg als een duikelaartje waarbij de neus diep in de opeenvolgende golven dook. Dan helpen stabilisatoren niet. Alleen als de golven van opzij komen.
Tiberius 