Dag: 2 juni 2020

1 juni 2020
Vandaag worden de Corona-maatregelen verruimd. We mogen nu, onder voorwaarden van voldoende afstand, een terrasje pikken. De take-away- plekken, hier op het eiland, waar we tot nu toe af en toe koffie of een ijsje halen, zullen nu wel weer verdwijnen. Met zijn allen mogen we weer naar het theater, de bioscoop en naar een restaurant, echter met niet meer dan 30 personen. Voor ons verandert er eigenlijk niet veel. Wij bezoeken geen restaurants en terrasjes, maar hier in de dorpjes op straat wordt het wel weer wat gezelliger.

Het is al weer een week geleden dat we vanaf Vlieland hier naar toe zijn gevaren. Ria’s berekening van de route komt mooi uit. Eerst steken we de brede Vliestroom over. Bij de ingang van de vaargeul richting Terschelling hebben we veel zijwaartse stroom zodat we scheef door het water gaan. We hebben een prachtig uitzicht op West-Terschelling. Daarna komt het Oosterom, ons eerste wantij op de route. De boeien, die overigens steeds verder uit elkaar staan, volgen we netjes. Prikken zijn er niet meer, zoals we op onze tocht met Post 3 nog tegen kwamen. Wel veel stokken van vissers die daarmee hun mosselkavel hebben afgezet. Het Oosterom is op het meest ondiepe deel 1.80 meter diep. Dan hebben we nog 60 cm kielspeling. Kan goed. Even verder steken we de Blauwe Balg door, beschermd door de Robbenplaat voor de golven vanuit zee. Recht op de mooie rood-wit gestreepte vuurtoren van Ameland af. Verschillende zeehonden steken nieuwsgiering hun kopje boven water. In de verte liggen de grote robben op de plaat. Lekker te zonnen. Dan is het nog een klein stukje naar de haven van Ameland, bij Nes. Wanneer we de haven binnen lopen worden we gefilmd door Rolf en Jos. Leuk! Dan rusten we een uurtje uit want zo’n zoektocht over het Wad is best vermoeiend.

Nadat ze ons, ongepland, twee weken vergezeld hebben zijn Jos en Rolf vertrokken. Weer hun eigen weg. Het was hartstikke leuk met elkaar. Gezellig bij de een of de ander aan boord. Praten over van alles, en het Wad. Stukje wandelen, plantjes en vogels kijken. Genieten van dit bijzondere landschap. Of gewoon kijken hoe de ander het doet. Jos en Rolf gaan meestal hun eigen gang. Fietsen een eind en wandelen dan een stukje. Ria en ik hebben een autootje gehuurd. Dat ontlast Ria’s knieen en zo komen we toch op de uiteinden van het eiland. Bij de mooie vuurtoren, het landschap bij Roosduinen en de dorpen. Twee dagen trek ik er met Rolf op uit. Maak foto’s van de koeien, van het strand of van het bos; Rolf is gefocust op wat er vliegt en zingt. Leuke combinatie.
De mooiste wandeling was wel naar het Nieuwlandsreid, aan de oostkant van Ameland. Dit gebied wordt, van vader op zoon, aan een paar boeren verpacht die er schapen of koeien laten grazen. Aan het eind van de 19e eeuw was het Nieuwlandsreid een stuivende zandvlakte waarop duinen zich vormden. Het gebied had toen nog te lijden van overstromingen van de Noord- en Waddenzee. In 1893 werd de Kooi-oerdstuifdijk aangelegd waardoor de opening van de Noordzee was afgesloten. Zo werd de open zandvlakte een zoute eilandkwelder. Door het Nieuwlandsreid stromen een paar slenken die uitkomen in de Waddenzee. Wanneer de kwelder na een hoge vloed helemaal onder water heeft gestaan, veranderen ze in een snelstromende watermassa. Wij lopen, met een paar jonge stieren langs een van de slenken naar het Wad. Dat levert een prachtig gezicht op, die herkauwende stieren aan de waterkant in het slik.