Maand: mei 2020

De overtocht van Makkum naar Vlieland liep afgelopen dinsdag op rolletjes. Vroeg in de morgen worden we bij hoogwater, samen met 8 zeiljachten in de sluis bij Kornwerderzand, vlot geschut. Daarna varen we met het laatste beetje vloedstroom rechts af over de Boontjes naar Harlingen. Heerlijk weer op het zoute heldere, blauwgroene water. De motor begint zachter te ronken. Tiberius is helemaal in zijn element. Onderweg is er weinig verkeer, alleen een paar garnalenkotters die het wad afstropen en een peilvaartuig dat zigzaggend de diepten aan het meten is. Want het wad verandert voortdurend. In de verte zien we de ferry’s van Vlieland in het nevelige ochtendlicht naar Harlingen schuiven.

Vanaf Harlingen krijgen we aan het eind van de Pollendam wat stroom tegen; maar even verder, in de Blauwe Slenk begint het al weer te ebben en neemt onze snelheid langzaam toe. We varen steeds naast de hoofdvaargeul voor de grote schepen, tussen de grote boeien en de recreatieboeien in. Zo schuiven we samen met twee ferry’s met een behoorlijk vaartje richting Vlieland. Op de Vliesloot, naast de kop van het eiland hebben we even flink de ebstroom tegen. Dan is het even mikken om het gaatje te vinden. Zo komen we vroeg genoeg aan om nog een mooie plek tussen de grote jongens, aan het steiger vlak achter de dijk, te krijgen. Jos en Rolf komen een half uurtje later het gat indraaien en maken iets verderop vast.

Natuurlijk lopen we samen met Jos en Rolf een rondje met prachtig uitzicht vanaf de vuurtoren over het dorp en het wad. Onderweg inventariseren Jos, Rolf en Ria de plantjes en de beestjes. Ik maak hier en daar een foto omdat ik dat graag doe. En s’avonds eten we bij ons aan boord, wat we komende dagen nog wel een paar keer, over en weer zullen herhalen.

Eergisteren heerlijk ouderwets naar het strand. Met z’n tweeën lopen we helemaal rond de punt van het eiland naar de kant van de Noordzee, op het verlaten brede strand. We zien Terschelling aan de overzijde. Alhoewel het Hemelvaart-vakantie is, is het overal opvallend rustig. Op het strand kun je een kanon afschieten zonder iemand te raken. Even gezonnebaad op onze te kleine handdoeken en het eerste laagje bruin opgebakken. Met je ogen dicht luisteren naar het geluid van de zee en de krijsende meeuwen.

Gisteravond heb ik de zon vanaf het duin een hele zachte oranje-roode landing zien maken. Hier gaat de zon net op het randje van het strand in het kleine zeetje onder. Op de terugweg naar de haven kleurde de lucht rosé/rood op een zachtblauwe ondergrond.

Vanmorgen palaver gehad, samen met Jos en Rolf. Ria had zich al terdege voorbereid om de verdere tocht over het wad naar Ameland te bezien. We nemen de planning door en controleren het rekenwerk. Ja, voor ons is het spannend. De vorige keer, dat we met de ONJ richting Ameland voeren misten we een wantij en voeren pardoes de geul naar de Noordzee op, de grondzeeën tegemoet. Dat willen we niet nog eens meemaken. Daarom is het goed de tocht met deze ervaren waddenzeilers punt voor punt door te nemen. Maandag zeilen Jos en Rolf die kant op. Dinsdag, wanneer het rustig weer is, volgen wij.

Vanmorgen hadden we ons voorgenomen naar Medemblik te varen, na verblijf van een week in Enkhuizen. Ik wilde erg graag buitengaats na een week hard werken aan een aantal projecten. Omdat Ria haar knieën steeds meer weigeren te doen waarvoor ze dienen gooi ik los terwijl Ria voorzichtig de haven uit vaart. Ik neem buiten de haven het stuur over en ga er eens lekker voor zitten. Heerlijk! Zo lang we in de luwte van Enkhuizen, langs de dijk varen, is het rustig. Maar in de verte zie ik al wat kopjes op het water. Stom niet goed genoeg op onze weer.app gekeken. Als we eenmaal het ruime sop kiezen en 45 graden bakboord afbuigen richting Medemblik wordt het toch wel serieus. Het is in ieder geval lang geleden dat we Tiberius zo hebben voelen stampen. Gelukkig slingerden we niet veel omdat ik de stabilisers heb aangezet. Maar tegen stampen helpt dat niet. Ik moest er op deze wijze aan herinnerd worden dat we hebben geleerd dat omslaande kopjes op het water richting windkracht 5 gaat. En op het IJsselmeer zijn die kopjes kort en vervelend. Na een kwartiertje kijk ik Ria aan en vraag of we zo door gaan. Nou liever niet zegt Ria. Straks moeten we nogmaals twee keer bakboord uit en hebben de wind van opzij. Lijkt haar niet zo prettig. Dus maar weer omgedraaid en na een uurtje varen weer vastgemaakt in Enkhuizen. We gaan het morgenvroeg gewoon nog maar een keer proberen. Dan staat er in ieder geval 5 knopen wind minder. We zullen zien.

Afgelopen week hebben we van Enkhuizen genoten. Wat is het toch een leuke plaats met steeds weer verrassende plekken. Zoals de Zuider Havendijk en het Snouck van Loosen Park en het havenhoofd. En de haven bij avondlicht is ook mooi bij stil weer. Zeker als er een poes rustig wil poseren voor een foto van de Drommedaris.

We liggen nu, na twee nachten Marker Wadden, in Enkhuizen. We willen niet terug naar Hoorn. Veel te lekker om weg te zijn. Nog een tijdje blijven zwerven. Kunnen het niet laten. Tegen de adviezen in. Alhoewel vanavond een eerste inzicht is gegeven op de versoepeling van de maatregelen, is er voor de recreatievaart geen duidelijkheid. Het beleid daarvoor wordt regionaal en per gemeente bepaald. We moeten maar een beetje zien. En dat doen we nu dan maar.

De Marker Wadden zijn mooi. Nog maar zo jong en dan al zo mooi. Wat zandduinen, enkele slik-plassen, hier en daar wat moerasandijvie, plus een oneindige horizon en er is weer een nieuw paradijs op aarde. De vogels vinden het sowieso geweldig. Er wordt driftig gebouw aan wat huisjes en enkele servicegebouwen. Allemaal in de zelfde stijl. Prachtig vergrijzend hout, maar nu nog grotendeels oranje-geel. En een prachtige folie als uitkijkpost waarvan ik maar niet genoeg krijg om hem te fotograferen. Tot aan zonsondergang toe. Alleen jammer dat ik met mijn stomme kop, de zonsondergang-foto’s, gisteravond met uiterste inspanning, in de kille noorder wind genomen, vanmorgen heb gewist. Dus jullie moeten maar je fantasie gebruiken. Het is nog rustig op de Wadden. Grote groepen, met charters aangevoerd, zijn nog niet toegestaan. En we liggen allemaal enkel aan de paar steigers die er zijn. Allemaal vriendelijke mensen. Van ons soort.

Vanmorgen op ons dooie akkertje naar Enkhuizen gegleden. Want ik moet iets versturen. En op de Wadden is geen internet. Het was vanmorgen nog rustig in de haven toen we tegen een uur of elf aankwamen. Maar inmiddels ligt de haven weer vol. Alhoewel vol nu een relatief gegeven is. Je mag hier, zoals in veel havens maar enkel liggen. En dat is maar goed ook.

Laatste bericht is van 24 maart toen we van plan waren te vertrekken. Dat kon toen echter niet van wegen het toen net in Nederland gearriveerde Covid-19 virus. Dat is intussen al weer 7 weken geleden. Ondertussen is er veel gebeurd. De wereld is veranderd. De berichten buitelen over elkaar heen. Soms is het te veel om te blijven volgen. Bovendien leven we nog steeds in onzekerheid. Weten we niet wat de oplossing is om hier uit te komen. Er wordt veel gespeculeerd over een exitstrategie maar dat komt meer voort uit ongeduld dan uit wijsheid. Alhoewel ik best snap dat sommige bedrijven het water aan de lippen staat.

Wij merken daar niet zo veel van. Ik heb een aantal mooie klussen in Hoorn waar veel aandacht naartoe gaat. Dus ik hoef mij niet te vervelen. Ik heb het zelfs ongewoon druk. Ria schildert veel. Vooral planten en bloemen die hier in de buurt te vinden zijn. We doen ons best elke dag een ommetje in het park te maken om in beweging te blijven. Alleen op de boot zitten is geen optie. Dan roest je vast. We genieten van het voorjaar dat hier uitbundig is losgebarsten. De waterkanten in het park zijn prachtig. Hadden we nog niet eerder gezien. De bomen staan in volle bloei.

We proberen zo weinig mogelijk boodschappen te doen. Slaan 7 dagen vooruit in, om zo min mogelijk naar de stad te hoeven. We gaan ook niet naar de markt. Alleen af en toe naar de notenkraam waar we dan voor drie weken voorraad kopen. Die heeft heerlijk verse noten die we niet kunnen weerstaan. Over het algemeen genomen houdt iedereen in de stad zich hier aan de richtlijnen: afstand houden en hier en daar handen ontsmetten bij de winkels. En we liggen hier relatief rustig. Aan het park met het Markermeer als rugdekking. Alhoewel het hier in de haven en op de kade steeds drukker wordt met dagjesmensen die een luchtje komen scheppen.

Toch gaan we morgen proberen een rondje te varen. Naar de Markerwadden of een haven die nog open is zoals Enkhuizen of Medemblik. Of wellicht even oversteken naar Stavoren. Ik heb geïnventariseerd bij schippers hier aan de kade. Die melden dat veel havens richting Amsterdam zijn gesloten. Daar kom je sowieso niet in. Andere zijn wel open maar bieden verder geen voorzieningen, geen toiletgebouw, geen water. Maar we zijn gelukkig zelfvoorzienend dus ons maakt dat niet veel uit.

De situatie in de haven is ook sterk veranderd. Er zijn haast geen winterliggers meer. Alle buurboten zijn vertrokken. De meeste naar een vaste zomer-ligplaats elders. Een boot is verkocht. Nico ligt als vanouds weer buiten in de aanloophaven voor anker. Alle schepen van de bruine vloot zijn ook weg. Daarom gaat het ook bij ons kriebelen.

We zullen zien.

Hoorn 3 mei 2020